Het echte werk!!!

Gisterenmorgen om 6 uur wakker. Niks mis mee, lag er om 10 uur in! Ik was gewaarschuwd dat er vanaf Sedan voor 2 dagen geen winkel zou zijn. Ja, de spookdorpen van Noord Frankrijk zijn een angstbeeld voor de fietser, dan zie je alleen maar gesloten luiken, en er is ook geen water te krijgen. 
In Sedan bij Leclerc ingeslagen: brood, blikjes vis, kaas, een extra bidon, 3 bananen en twee liter water. Voor langs de Meuse nog een bak yoghurt. Dat op de fiets laden was een aardige puzzel.

Toen ik mijn Idworx inruilde voor deze lichtere, gewone toerfiets, wist ik dat op deze Koga geen voortassen konden. Dat vond ik geen punt, zou toch niet meer met tent (en dus dikke mat en slaapzak en kussentje) op stap gaan. Maar niets is minder waar, zoals wij nu allen weten. Het moet allemaal mee. Als alternatief heb ik wel een stuurroltas, maar die kan niet te zwaar beladen worden. 

Dus op een veel te zwaar beladen fiets fietste ik Sedan uit en op een bankje aan de Maas ben ik gaan ontbijten met een banaan en de yoghurt. 

Wat ik toen nog niet wist was dat het feest ‘bijna geheel vlak, langs de Maas fietsen’ voorbij was. Vlak na mijn ontbijt verliet ik de Maas en vanaf daar werd het serieus klimmen en dalen. En niet zo’n beetje ook. 
En het was warm!!!!!! 34 graden, maar dáár klaag ik absoluut niet over, wil alleen dat jullie mijn situatie goed voor jullie zien: klimmend en zwetend op een wat te zwaar beladen fiets én wetend dat er voorlopig geen camping zou zijn….en voorlopig betekende dat, zo ver ik wist, het nog (na inmiddels 30km) zo’n 70 km zou duren..en geen B&B waarschijnlijk onderweg.
Het enkele gehuchtje waar ik doorheen zwoegde was nog geen spookdorp, maar veel leven was er niet. 
Om half 2 in een minidorpje wilde ik gaan lunchen, even wat bagagegewicht wegwerken. Bij een kerk is vaak een bankje en natuurlijk had dit dorp een kerk! Ik fietste erop af en zag links van mij een vrouw met een bepakte fiets praten met iemand binnen, achter een geopend raam. Zij en ik keken elkaar aan en groetten elkaar natuurlijk. En dat was Gea uit Meppel, bleek wat later.

Hierna ging ik rechtsaf zodat ik in de schaduw van de kerk het bankje zou vinden, maar dat was er niet. Er was wel een trapje aan de kerk in de schaduw. En toen kwam daar ook Gea uit Meppel aan. Zij had aan een meneer achter het geopende raam gevraagd of er een épicerie in het dorp was en, nee, die was er niet. 
Ze vroeg ook of hij haar bidon met water wilde vullen, maar ze werd in plaats daarvan verwezen naar ‘achter de kerk’, daar was een pomp met eau potable. En ik toen ook. Gea vertelde van haar gesprek en dat ze nog geen winkeltje was tegengekomen sinds ze 40 km geleden was vertrokken. Ze had honger en dorst. Die dorst kon ze gelijk oplossen. Ik bood haar wat brood aan, maar ze wilde geen brood. Toen bood ik haar een banaan aan en die wilde ze heel graag. 
Zo zaten Gea uit Meppel en ik gezellig op het stenen kerktrapje in de schaduw en vertelden we hoe we daar zo terecht kwamen. Zij fietste van Zuid naar Noord, had er al heel wat kilometers opzitten. Ze fietste met ondersteuning en sliep in pelgrimgîtes en via couchsurfing (er zijn mensen, die een gratis slaapplaats aanbieden aan andere mensen, dat heet couchsurfen). Ze vertelde natuurlijk nog veel meer, maar dat hoeft nou weer niet iedereen te weten. Ze moest op 1 juli weer thuis zijn. 
Na een half uur gingen we weer uit elkaar. Gea had me nog op een camping gewezen, daar 40 km vandaan. Dan zou ik er 90 km op hebben zitten. En het bleef maar warm. 
 

Toen ik om 16 uur bij de camping Le Lac Vert (€6 per nacht) in Dun sur Meuse aankwam voelde ik me gesloopt. Nu die tent nog op en mijn luchtbed opblazen, de tent inrichten, fiets op slot zetten, een waslijntje plaatsen, douchen met een douche drukknop, zodat je per druk op de knop 10 sec hebt om nat te worden. Vervolgens fietsbroek, bh en bloesje wassen en daarna ophangen. Ik had het gevoel dat ik amper kon lopen. Maar ik wilde wel lopen, aan de andere kant van het meer was bij de accueil een barretje met terrasje en daar wilde ik een of twee biertjes drinken om te ontspannen. 
Dat lukte aardig, ik ontspande goed want ik wilde eigenlijk alleen maar slapen, maar het was 7 uur en dan zou ik wel heel vroeg wakker worden.
En dan éindelijk was het kwart voor 9, ik kon naar bed.

Ik viel in slaap en om 6.04 de volgende ochtend was ik echt helemaal wakker. Heerlijk!! En geen spierpijn. In alle rust heb ik mijn tent opgebroken en mijn fiets wéér wat efficiënter bepakt. 
En tot overmaat van vreugde bleek bij het terras dat ik daar héérlijke koffie mét melkschuim en een giga en hartstikke lekkere croissant kon drinken en eten. 
Een nieuwe dag!!