Echt waar

Wát ‘n nacht!! Slagregens, ontzettende windstoten, gewone buien, ze wisselden elkaar af. Tussendoor deed ik pogingen om te slapen. 
Ik lag om 10 uur in bed en viel vrij snel in slaap. Maar ik werd opgeschrikt door de eerste slagregenbui op het tentdak. Ik keek hoe laat het was: 11 uur. Onmiddellijk daarna knallen. Nee, geen onweer, maar vuurwerk. Ah, dat vond ik nou echt zo sneu. Het mocht niet zo zijn, blijkbaar.    
Ik zie dan voor me hoe een groepje mensen al tijden van te voren aan het uitzoeken is welk vuurwerk. Net als een ander groepje uitzoekt welke spellen er gespeeld gaan worden. Hoe ze voor zich zien dat het een heel leuk, zonnig, niet te warm, maar ook zeker niet te koud weekend gaat worden. Zaterdag afsluiting met dat prachtige vuurwerk met die rode pijlen en zondag doen we dan die omhoogschietende sterretjes. Dit wordt een weekend waar we met heel veel plezier aan terug zullen denken.

En dan gebeurt er dit. Kou, truien onder de Middeleeuwse kleren misschien weer net te warm. Regen!! We hebben niet genoeg parasols voor dat. Hoe lossen we dat op?
Maar kijk, na half 9 ‘s avonds lijkt het droog te blijven! Gelukkig, want die pijlen zijn zó mooi, daar gaan we straks echt van genieten! Het worden 7 mooie minuutjes.     
Maar het mag niet zo zijn. Als Jean-Claude de veiligheidsbril opheeft, de juiste aansteker van Thérèse aangereikt krijgt, de eerste pijl ontsteekt……..dáár gaat ie……niet. Gedoofd door de regen die precíés op dát moment met bakken uit de hemel komt….    
Ik vind dat sneu!!!

De hele nacht is gevuld met regenbuien en windstoten. Mijn tentje kleppert. Wel één absoluut pluspunt: ik heb de tent net twee keer met een impregneermiddel (Decathlon, Nevers) ingespoten en ingewreven omdat ie begon te lekken een paar dagen eerder en binnen in mijn tentje is het nu droog gebleven!!!       

Toen vanmorgen om 7 uur de kerkklok wild begon te beieren, hij was vanaf 10 uur ‘s avonds stil geweest, besloot ik dat het mijn tijd was. Ik ging opstaan en uiteindelijk mijn wederom kleddernatte tent inpakken.     
En als het ondertussen dan ook nog aan het motregenen is……..ah gottegottegot!    
 

Maar geen gejeremieer, terwijl ik druk doende was en er vast wel wat meelijwekkend uitzag kwam de campingbeheerder naar me toe. De dag ervoor was hij er niet, er hing een briefje dat hij er zondagochtend zou zijn. En daar was hij dus. Wát ‘n leuke jongen!! En hij sprak Engels! En hij vroeg of ik een kopje koffie wilde. Smelt smelt, dólgraag!! Van jou altijd!   
Ik ging door met de haringen uit de grond halen en toen kwam hij met de koffie. Dat is toch méér dan aardig?!! Hartverwarmend. Ik meen het. 

Voor deze ene keer moest ik een niet-schone fietsbroek aan. Die gewassen fietsbroek was té nat. Na het inpakken van alles kleedde ik me om en ging ik betalen. €6,70 voor de nacht. Er zijn echt grote verschillen in prijs per camping.   
 

En ik kreeg nóg wat: een bonnetje voor een croissant bij de plaatselijke bakker. Dus eerst nog even dit superleuke kleine dorpje in, croissantje scoren en op een bankje op het pleintje opeten.

Een volgende camping vinden op redelijke afstand is niet altijd makkelijk. Troyes was 40 km, ik wilde verder, maar dan zou ik weer op een afstand van over de 100 km komen. Rekening houdend met de route, ik volg nu de LOW (Langs Oude Wegen)-route.    
En toen zag ik een goede optie, iets van de route af, maar zo’n 80km van de plaats waar ik was. Ik moest daarvoor vanaf Troyes een kaarsrechte weg recht naar boven nemen.     
Ik checkte nog even de website van de camping én de reviews. Dát klonk aantrekkelijk. Campinghouder is een Belg!! Als je aankomt krijg je gelijk een biertje, geen grote camping, camping ligt op een eilandje, het eilandje ís de camping, en is op loopafstand van het plaatsje. Duidelijk!! Dít zou mijn camping worden!  

Nog even over die weg, recht omhoog. Wel wat geleerd van vorig jaar. Toch? Die drukke D85 met al die vrachtwagens. Ik moest nu zo’n 30 km over net zo’n soort weg, leek het. Een verschil is dat het zondag is en er dus geen vrachtwagens rijden!! Ik had er vertrouwen in….
Maar eerst door Troyes. Mijn hemel, wát ‘n mooie plaats!!! Wat ook belangrijk was was dat ik in Troyes voor het eerst weer zon zag!! Ik ging een koffie drinken op het terras met zo nu en dan zon!!!     
Daarna liep ik door het oude centrum, me redelijk vergapend aan deze mooie stad. Zo’n verscheidenheid aan interessante huizen, een echt prachtige kathedraal en dan ook nog mooie kerken. Ik was echt onder de indruk en dat kwam niet alleen omdat de zon wat aan het beloven was.      
De weg 25 km recht omhoog zonder vrachtwagens werd natuurlijk een teleurstelling. Maar dat had ook heel erg te maken met de wind. Ik ving heel veel wind met mijn fiets die door de hoeveelheid bagage toch niet echt stabiel op de weg ligt. En al helemaal niet bovenaan een heuvel met veel zijwind én veel auto’s.      
Toen deze pittige weg ook nog een 4-baans weg werd en de max snelheid 110 km/h was het genoeg. Ik koos voor het soort van pad, dat een stukje van de weg ernaast liep. Het was een losse steentjes pad, maar toch wel veel rustiger voor mij en fiets.   
Later kon ik via dat pad op wat kleine weggetjes komen en zo uiteindelijk veilig in Arcis-sur-Aube.        
In gedachten vertelde ik de campingbaas Pierre al hoe ik via enge wegen, grindpaden en kleine weggetjes zijn camping bereikt heb.

Om 2 uur fiets ik op het eilandje, ten noorden van het dorpje, af. Ik zie het aanwijsbordje naar de camping, maar ik zie nog iets….ik geloof mijn ogen gewoon niet….aan het bordje hangt een papier, daar staat op: ‘6/8 en 7/8 gesloten’

Huh??????? Ik doe of ik het niet zie en wil het bruggetje over fietsen. Maar dat kan niet. Een ketting. Gesloten.    
Stond niet op de website.        
Gesloten.  
De camping is voor 2 dagen gesloten….      

Ik fiets terug naar het dorp, dat op loopafstand van de camping ligt. Direct links is een hotel en rechtsaf, na 100 meter is ook een hotel.    
Dat hotel spreekt me meer aan. Ik ga naar binnen. Nee, ze hebben geen kamers meer maar wel hiernaast een studiootje voor dezelfde prijs. En hiertegenover een garage voor de fiets. Ik loop met de meneer naar het studiootje. Tuurlijk doe ik dat. Nee, geen diner. Ja, wel ontbijt. Heeft u ook een wasservice? Nee, sorry. Is er ergens een wasserette, misschien? Nee. Ach, zegt mevrouw, geef uw was maar, ik doe het wel even. Anderhalf uur later wordt de was gebracht in een witte wasmand. Met een wasrekje. 
Koffie in de morgen van een lieve jongen. De was in de middag gedaan voor me door een aardige mevrouw…. Weer zon! In de mooie stad Troyes.

Wát ‘n dag!