TUIHUIS!!

Na Tienen werd het De Ballasthoeve vlak onder Pelt. Vroeg naar bed vroeg uit bed: hup hup hup. De eerste dag sinds heel lang waarop ik geen minimaal 90 km gepland had. Nee, zo’n 25 km verder woonde Betty (bij ons beter bekend als ‘Wief’) en daar hadden we afgesproken voor koffie en lunch en weer eens uitgebreid de ontzettend veel leuke kanten van een fietsvakantie bespreken en de ontzettend veel leuke kanten van het alleen op trip zijn bespreken. En natuurlijk nog heel veel andere zaken. Hiervoor moesten we wel een uurtje of 7 uittrekken.    
En ‘we’ waren Wief en ik en ook Astrid, die die morgen met een fietsbus uit Macon in Eindhoven aankwam. Ook zij kwam naar Betty’s fantastische stekje, waar de hertjes vriendelijk en vrolijk voorbij huppelen.

Aan het eind van die middag was het echt wel tijd voor Astrid en mij om naar onze traditionele ‘begin- en eind van de vakantie-camping te gaan’, de natuurcamping bij Leende.  
Na het opzetten van de tenten fietsten we naar Valkenswaard, naar ons traditionele borrel- en dinerrestaurant.     
Maar het feest was nog niet voorbij, de volgende ochtend weer het ritueel: alles inpakken, alles op de fiets en naar de volgende camping. Had nl afgesproken met Joggem en Willemijn naar De Lievelinge (bij Vuren) te komen op dinsdag. Dus toch wel weer even doorzetten.     
Astrid en ik zagen elkaar die maandagavond weer bij camping De Spijken bij Kerkwijk. Dat werd dan echt onze laatste gezamenlijke camping en voor beiden waarschijnlijk de laatste kampeernacht van dit jaar.

Die morgen: ‘oh héérlijk, laatste keer slaapzak, lakenzak, kussentje, slaapmat efficiënt opvouwen en inpakken! Oh héérlijk, laatste laatste keer (ook nog condens zeiknatte) tent inpakken! Oh héérlijk, laatste keer fiets opladen!!!’    
Naar de Lievelinge, naar de kinderen en kleinkinderen. Dit voelde als het eerste deel van thuiskomen.     
Na 11,5 week weer echt thuiskomen.

Dát was fijn. Maar ja, ik was er nog steeds niet. Ik zou me houden aan mijn voornemen: laatste stuk treinen. Nu nog uitzoeken wat het meest gunstige station was: Een sprinter, zodat ik met mijn fiets er makkelijk in kon rijden. Zo min mogelijk overstappen.     
Het werd Culemborg, ongeveer 30 km verder.   
Het was natuurlijk niet zwaar. Vlak en maar 30 km.      
Maar ik moest echt mezelf toespreken: ‘kom op, Lil, je doet het goed, bijna thuis, nog even.’   
Kom ik bij het pontje de Linge over. Laatste afvaart om 18.45uur. En het was 19 uur of zo.   
‘Ok, vervelend!! Absoluut! Maar even nieuwe route en doorpeddelen, je komt er’      
Serieus! Zo praat ik mezelf moed in, dat had ik echt nodig. Ik ben blij dat ik dan die kracht heb om dat te doen.
In Culemborg had ik 7 minuten om op het juiste perron te komen. En dat lukte.   
Naar Utrecht. 24 minuten overstaptijd. Dus dat lukte ook.  
Het liep eigenlijk gewoon gesmeerd!!!      
Om 21.37uur, keurig op tijd, kwam ik aan op spoor 15a op Amsterdam CS.
Om 21.45uur deed Daphne de deur voor me open. Ik zette de fiets bij haar in de box. We brachten de bagage bij mij binnen.     
Daphne hielp me mijn bed opmaken.      
Ik vroeg of ze even meeging naar Hoogendam, ik wilde nog even een café in. Misschien kwam ik zo van het gehaaste gevoel af. En van het gevoel af dat ik dingen moest regelen.     
Maar helaas, dat lukte niet. De rust kreeg ik niet.

Het was echt gek om de deur af te sluiten. Om helemaal alleen te zijn. Om te kunnen doen wat ik wilde. Om alleen met mezelf rekening te houden. Wat had ik nu een grote tent. En dan ook nog een tent, waar iemand niet zomaar in zou kunnen stappen.
Alhoewel ik die ochtend vóór 6 uur wakker was geworden ik voelde me niet echt moe.   
Vandaar dat ik ‘s nachts helaas bijna niet geslapen heb.     
Dat verlangen naar mijn eigen bed, naar mijn eigen wc, naar mijn eigen douche, het klopt allemaal. Maar zoals dat heet en zoals het ook is: ik moest eerst landen.     
En het is echt waar: ik heb vannacht de hele trip weer beleefd. Ik heb me zelfs afgevraagd hoe ik dat toch volgehouden heb.     

Maar ik weet dat ik heel erg genoten heb. Dat het genieten de absolute boventoon heeft gevoerd. 
 

Jongens, ik ben weer thuis! Na bijna 3 maanden ‘aan’ gestaan te hebben ga ik in deze dagen weer mijn best doen ook weer zo nu en dan ‘uit’ te staan.

En wat jullie betreft: het is echt zó leuk dit allemaal te delen.     
Nou ja, dat wilde ik ook nog even zeggen.

XXX