Goeie nachtrust?

Toch, als ik zo in de regen fiets en daar echt wel van baal, tóch bedenk ik niet dat ik maar eens naar huis moet. ‘Huis’ is gewoon nog ver weg.    

Al héél veel kilometers fiets ik niet meer over een officiële fietsroute en bij Saint Léonard was ik weer op de officiële fietsroute Langs Oude Wegen. Maar toch besloot ik een andere weg te vinden. Korter en vást minstens zo mooi.    
Dus toen ik de camping affietste ging ik rechtsaf, niet linksaf. Al vrij snel kwam ik in haarspeldbochten terecht. Eigenlijk is klimmen, wat ik toen deed, fijner dan dalen als de weg en ik nat zijn en al natter worden. Maar dit leuke alternatieve appje laat me ook over paden rijden met losliggend grind en toen ik op een gegeven moment rechtsaf moest en idioot steil omhoog en ik over een soort van eigen terrein met blaffende en aansnellende honden kwam had ik er genoeg van. Ik besloot een weg te zoeken naar de officiële fietsroute en daar nou es lekker op te blijven fietsen. Kláár met dat mega-eigenwijze ‘ikke-zelf-doen’ gedrag!!! Gewoon nou maar eens een keertje lekker volgen!!!      
Het kostte de nodige kleine weggetjes en daarmee kilometers en zweet om weer op de route te komen. maar het lukte.     
Toen ik van te voren de route plande kwam ik als eindpunt zéker voorbij La Sousterrain. Maar nu ik dus tóch over deze fietsroute reed was La Sousterrain een prima eindpunt. Iets van 95 km. Dat héb je er van met dat eigenwijze andere route vinden. 
En zo kwam ik op de camping met een redelijk lege accu, maar toen ik vroeg om een plaatsje met elektriciteit bleek dat dat een nogal dure grap was voor een fietser. Bijna 30 euro. Terwijl het trekkersveldje iets van 12 euro kostte.     
Maar kijk: het meisje (jonge vrouwen zijn inmiddels voor mij ‘meisjes’, zo oud ben ik dus al) bij de receptie dacht mee en gaf als optie een Bivack: een hut op palen, mét elektriciteit voor 22 euro!    
Dát werd het dus!!!     
Ik kon de tent onder de hut te drogen hangen, terwijl ik een biertje ging drinken.   
Een vervelende bijkomstigheid was dat vriend Herman, op de fiets in Italië, net die ochtend meemaakte dat zijn fiets gestolen was! Gewoon gejat!!! En dat betekende dus dat ik mijn fiets erg op slot ging zetten met alle bagage er af én dus alle bagage mee naar boven via het gammele laddertje. Dán heeft ineens het hebben van een relatie weer voordelen: hoef je niet laddertje op en laddertje af. Maar ja, díé heb ik niet, dus voor mij geldt: laddertje op en laddertje af.      
Ik was maar wát blij dat ik in dat palenhutje sliep, want ook die nacht goot het weer van de regen. En mijn tent was al drooggewaaid.

Mijn excuses: ik was vergeten te vertellen dat het was gestopt met regenen. Ergens aan het begin van de middag