B&B

David liet me mijn studio zien en het eerste wat hij deed was de airco aan. De airco was een van de dingen waar ik deze studio op uitgezocht had. Oh, wat een verademing na het fietsen in die hitte.    
Dit was een mobiele airco. En die maakte een tering herrie. Maar goed, voor nu fijn en vannacht moest het raam maar open.    
Na een bliksembezoek aan de Lidl kon ik in mijn nieuwe thuis-voor-drie-dagen ontspannen.  En wat eten. En lezen. En serietje (Papa-dag) kijken. Oftewel: niks moeten!!!!     
Het raam ‘s nachts open bleek niet zo’n fantastisch idee: de auto’s op de RN21 maakte net te veel lawaai, mijn plekje was naast deze weg. Met een dicht raam ging het qua geluid prima maar met een dicht raam slapen was te benauwd. Mijn oplossing in de nacht: raam open en dingen in m’n oren. Maar eerst ook nog wat water drinken. Ik had een glas met water op het aanrecht staan. Ik strompelde er tastend naartoe. Het was donker en als ik het licht aan deed zou ik klaarwakker worden, was ik bang. Ik tastte verder-waar was het glas?- en vervolgens kletterde het glas met water op de grond en brak.      
Ik was wakker. Ik deed het licht aan. Pakte stoffer en blik, ruimde het glas zo goed mogelijk op, ging weer naar bed, dingen in m’n oren, het licht uit en viel weer als een blok in slaap.     
Waar 140 km fietsen al niet goed voor is.

Ik werd om kwart voor 9 wakker, de volgende ochtend. Voor mij is dat ‘een gat in de dag slapen’. Eerst mijn hosts een mailtje sturen over het gebroken glas. En ik vroeg of ze een droogrekje voor me hadden. Binnen 10 minuten maakte ik kennis met Siobhan. Ze bracht me een emmer met knijpers en een droogrekje en vroeg of ze even zou stofzuigen ivm het glas. Ik vond dat ik dat zelf moest doen. Ze bracht de stofzuiger.    
Ik vond haar een leuke vrouw en zij mij blijkbaar ook want ze vroeg of ik zin had mee te gaan naar een ‘nightmarket met life muziek’ in Saint Paul la Roche, 12 km verder. Ze zouden om 18.15 vertrekken. Ja, leuk!!     
Om 18.14uur stond ik klaar en David kwam met een koelbox aan die hij in de auto zette.    
🤔 Een koelbox als je naar een nightmarket gaat? Siobhan kwam met 3 klapstoelen. Ze zei iets van ‘misschien zijn er niet genoeg’. Ik vermoedde voor bij de muziek. In de auto vertelden ze me dat de band bestond uit 4 mannen van in de 70, waarvan zij de leadsinger goed kennen. 
Kijk, bij ons is een afstand van 12 km in de auto te overbruggen in een kwartier of zo. Daar niet. Allemaal kleine bochtige weggetjes.       
Maar we hadden nu kennismakingstijd en kletsten wat af in de auto. Dat was super gezellig.
Toen we in St Paul la Roche aankwamen, een klein plaatsje, schalde de muziek ons al tegemoet. Lekkere blues.    
Ik verwachtte dus marktkraampjes, nightmarket, toch?? maar dat was helemaal niet zo. Er waren héél veel tafels en daarbij stoelen. Iedereen had eigen bord, bestek, glas en zelfs drinken mee. Bij de kraampjes die er stonden kon je eten kopen, bedenk het maar: quiches, salades, frites, canard (dat was het thema van deze week) verschillende soorten worstjes en dan ook nog zoete taartstukken en ijs. En alles voor een zeer schappelijke prijs. En dan was er ook nog een kraam met drinken: bier, wijn, water, fris.    
Wij gingen aan een ‘gemengde’ tafel zitten met Fransen en Engelsen. Het was echt hartstikke gezellig. Er werd de een of andere dans gedanst met vaste stapjes, die ik natuurlijk niet kende, maar ik was uitgenodigd mee te doen dus ik danste dat het een lieve lust was. Kon mij het nou schelen of ik het goed deed.    
De koelbox van David bevatte: 3 borden, bestek voor 3 personen, plastic ‘glazen’, bier en rosé.

Wat ik toch allemaal meemaak. En ik ben nog niet uitgeschreven, heb nog zoveel te vertellen van de dagen erna. Mogelijk gaat het lukken bij te schrijven, ik doe mijn best en ik blijf genieten!!