Slappe groenten en meer

Gisteren en eergisteren waren indrukwekkend: de tocht door de Jura is prachtig.   
En daarbij komt ook nog de nostalgie.

Ik weet dat ik in herhaling verval maar het is zo bijzonder om dit op de fiets te doen. Je gaat niet te hard, je kunt zoveel in je opnemen, je ruikt en hoort en ziet zoveel.   
Wat opviel was dat zodra ik de Jura uit was alles voelde en klonk als zuiderlijker in Frankrijk. Toch eigenlijk wel ongemerkt was Frankrijk anders geworden.  
De huizen waren groter, ruimer, lichter. Geen gesloten luiken meer. Tuinen. In de dorpjes, waar ik nu doorheen kwam, waren verschillende café’s met terrasjes. En de mensen die mij zagen en die ik zag zeiden me hier óók vriendelijk gedag.    
Maar het voelde anders. De oudere vrouwen in hun jasschort verwacht ik hier niet meer zo gauw. 
maar toch…toen ik vandaag naar de grote Intermarché hier in het dorp ging reed een man op een snel hip fietsje me voorbij. Hij ging mij vóór de eerste deuren naar de winkel in, zette zijn fietsje tegen het glas en ging de winkel in.    
Alsof ze hier niet stelen….maar misschien doen ze dat ook niet met zoveel gemak als bij ons.

Ik was gisteren op weg naar Chavanoz, waar ik een studiootje voor 2 nachten had gereserveerd. Dit zou mijn tweede niet-fietsdag worden. Het weer was prima, de voorspellingen niet zo fantastisch, maar ik zou in ieder geval niet half nat in een tent belanden, waarin ik dan opgewekt minstens een uur zou moeten wachten tot het weer enigszins droog zou zijn.   
Want als het regent zal het zelden zijn dat je helemaal droog bent gebleven. Je regenkleding is bijvoorbeeld nat en wat moet je er mee? Dus je hebt natte of in ieder geval vochtige kleren. En hopelijk blijft het daarbij en is niet ook nog je slaapzak klam en vochtig. En wat nat, of klam en vochtig, is moet ook nog kunnen drogen. En dat kan dan dus niet.
Kortom, eergisteren zat ik klam en vochtig te picknicken in de tent en hoopte ik heel erg verschrikkelijk, dat ik nog warme droge kleren had en ik mijn luchtbed en slaapzak droog over zou krijgen de tent in. 
Dat is uiteindelijk redelijk gelukt, maar toen ik hier bij mijn B&B aankwam, na 99km, en het nog droog was wist ik dat het het slimste was eerst al het klamme en vochtige, inclusief tent en footprint (dat is het extra zeil dat onder de tent ligt) en luchtbed en slaapzak, uit te hangen.  
Terwijl het op zo’n moment natuurlijk het aller aller aantrekkelijkste is gewoon te gaan zitten en het net gekochte, nog koele, biertje te gaan drinken.   
Maar, om dit relaas even af te maken: het is gelukt. Alles is droog. Zelfs de kleren, die ik vanmorgen heb uitgewassen. Spannend, want het rommelt, het is bewolkt, maar het is droog. 
 

Ik had gezien dat in het dorp hier vlak voor een supermarkt was. Ik ging daar dus eerst nog maar de boodschappen doen, voordat ik me hier ging aanmelden. Het bleek een klein supermarktje te zijn. Vandaag ontdekte ik dat niet zo ver bij die kleine Vival vandaan twee van die grote supermarkten zijn.   
Ik ben altijd wel vóór die kleine winkeltjes, ik gun ze zo hun bestaan. Dan maar wat duurder. Maar ja, daar stond ik dus met mijn meelevende goeie gedrag: zachte uien, geen gave tomaat, geen gewone sla, behalve drie verschrompelde kropjes. Twee appels, maar zó onaantrekkelijk! De wortels konden niet rechtop blijven en de courgette van €2,25 was het aankijken niet waard. Heb dus geen verse groenten kunnen kopen. Ik heb er wel wat boodschappen gedaan, maar ja, het is allemaal wel erg dubbel, want waarom zou je naar die winkel gaan als je hier woont en er die twee andere winkels ook zijn? 
En tja…zo heb ik de boodschappen voor vandaag toch wel in de Super Intermarché gedaan. 

Liefs uit Chavanoz