Isières en de reis naar Valenciènes

De fietstocht naar Isières, mijn volgende stop, was héérlijk!! Bijna allemaal fietspad en hele lange stukken langs de kronkelende Dender. Het wéér!! Dat wéér, zó lekker, zó perfect. Niet te warm. Lekker briesje, briesje vaak mee. Ja, zo wil ik graag doorfietsen naar Juignac.  
Maar zo zal het niet gaan. Er komen ook nog hobbels, frustratie, angst op de weg!!

Ik kom om 17 uur aan in het doodstille Isières. Heb niets te eten bij me, dus hoopte op een kleine, maar dappere, open alimentation. Niks daarvan. NIETS was open!!  
Maar Patrice vertelde dat Vic’s frituur om 18 uur open ging. Dus ik kon eten!! Eerst maar es de kamer. 
Kámer? Het was meer dan dat. Een woonkamer met een bank waar we wel met z’n 18-en op konden. Dat was dan wel zoeken geworden. In totaal heb ik 5 andere mensen gezien, waaronder ook Vic en mijn gastheer- en dame. En Vic bleek ook nog de zoon te zijn van mijn hosts.
Maar dus de bank, een tv met honderden kanalen, maar net niet het kanaal dat ik wilde, een eettafel met 4 stoelen en een kinderstoel, een giga, goed met bier gevulde ijskast met een glazen deur, zodat er snel te zien was wat ik er uit gehaald had (1 jupiler van 1,50), een slaapkamer met een stapelbed, een slaapkamer met een 2-persoonsbed en dan nog de badkamer met ruime goeie douche, een afgesloten wc én een commode met aankleedkussen.

Ik nam dus eerst een Jupiler en ging die buiten gelukzalig opdrinken. Ik zat zo te genieten op dat toch niet al te schone buiten bankstel, op een beetje troeperige cours. Maar ik voelde me goed: straks een mega bak friet!! Dat doe ik toch ook nooit?!!!!