Les vaches

Herman, mijn mede fietser alleen heel ergens anders en Astrid, mijn fietsvriendin nu even thuis, maar straks weer op weg, en ik, hebben een app-groepje. Vooral Herman is veel op pad en laat ons meegenieten van zijn prachtige vergezichten (nu Italië, bijna Zwitserland) Maar op maandagmorgen kregen we een paniek app: fiets gestolen!!! Uit de hal van de airbnb, waar hij was. Hij rondgevraagd en rondgezocht en uiteindelijk naar de politie…’doe maar geen moeite meer, vooral hier worden constant fietsen gestolen’ was de boodschap. Gelukkig had Herman tent en bagage mee de kamer ingenomen.      
Uiteindelijk zat er dus voor hem niets anders op dan een nieuwe fiets te kopen.

Met dit in het achterhoofd gebruikte ik mijn kabelslot weer als ik een boodschap moest doen en dus even geen zicht had op mijn fiets. Voor de tweede keer dat ik dit slot gebruikte op deze trip. Ik zette mijn fiets altijd alleen maar op mijn Axa-slot. 
Extra vervelende bijkomstigheid was nu dat ik met ál mijn bagage die ladder van de palenhut op moest en de volgende dag weer af. Dat was dus meerdere keren auw!!!

De volgende ochtend kon ik lekker droog onder m’n hutje aan de tafel mijn kunstkoffie bereiden en drinken voordat ik vertrok. Het miezerde en daarom boekte ik een B&B, want nog steeds had ik geen zin in die nattigheid, die voorspeld was. B&B in la Sousterrain. Iets van 95 km verder. Ik heb natuurlijk gelijk gevraagd of er een plek was waar ik mijn fiets veilig kon parkeren. En dat kon binnen.     

Langzaam maar zeker gedurende de dag werd het bergachtige vervangen door heuvelachtig en vergezichten over glooiende velden. Vooral met dit sombere weer was me dat echt heel erg welkom. Hoeveel ik ook van de bergen houd.     
Prima route over zeer begaanbare weggetjes. En op een van die weggetjes kwam ik achter een kudde koeien op de weg terecht. De kudde liep in stevige pas voor mij uit. Vaak heb ik, op de fiets naar of van Volendam waar ik heb gewerkt, moeten wachten op zo’n kudde die van de ene wei naar de andere werd geleid. Ik was, zeg maar, een echt koeienmeisje geworden: niet gehaast zijn en goedmoedig de boer z’n ding laten doen. Maar in dit geval: de boer….waar was ie? Want dan kon hij bijvoorbeeld ook even dat weerbarstige kalf de les lezen. Dat kalf dat mij, ik was voor haar een zeer bijzondere koe, interessanter leek te vinden dan de kudde waar ze toch bij hoorde. Ze had zich al omgedraaid en liep mijn kant op. Zo’n kalf is best wel groot!! Ik besloot geen angst te tonen en met luide stem het kalf terecht te wijzen. En, gelukkig, het kalf draaide weer om en holde vrolijk achter de anderen aan.       
Maar langzaam maar zeker begon ik het ál vreemder te vinden. De kudde stevende op de grote N-weg af, die was niet ver meer.     
En nogmaals: waar was nou toch de boer(in)? Er kwam een auto aan richting de kudde. Die auto werd midden op de weg gezet. Ook achter mij was inmiddels een auto: de koeien waren ingesloten. En voor de kudde bleek er niets anders op te zitten dan hollend het maisveld in te duiken! Dát gaf een kabaal!!!      
Jullie snappen nu vást, net als ik toen, dat de koeien gewoon ontsnapt waren, het was helemaal niet de bedoeling dat ze uit de wei waren. Ik besloot het wat mij betreft hierbij te laten. Ik spreek geen ‘koeienfrans’, dus aan mij had men niets.        
Ik fietste weer door.
Ik denk dat het wel goedgekomen is.

Om half 4 was ik in La Sousterrain, waar Michelle me opwachtte. Ideaal! Mooie schone plek, alles erop en eraan en een oprit voor de fiets, die zo regelrecht naar binnen gereden kon worden.     
Het plaatsje was ook perfect. Weinig te beleven.  Een bakker, een kruideniertje, een slager, een kapper (voor mannen en vrouwen), een makelaar en een café restaurant.    
Ik deed m’n boodschapjes en zette de biertjes in de ijskast.     
Later bleek dat ik daar geen zin in had, hopelijk Michelle wel.      
 

Ik fietste al twee dagen met alleen maar een werkende voorrem, de kabel van mijn achterrem is vet, dus ik kan alleen maar bedenken dat er geen olie meer in zit. Die is er dus uitgelopen. Als ik terug ben maar eens achterhalen wat ik moet doen om dit te verhelpen. Mijn oplossing nu is een fietsenmaker. En de dichtsbijzijnde fietsenmaker(s) zou (den) in Névers zijn.      
En dat geeft onrust: ik wilde bijtijds in Névers zijn om eventueel alle 4 de fietsenmakers af te kunnen gaan. Zo’n 120 km verder. Ik zou dus de volgende ochtend vroeg moeten vertrekken.     
Tja……en toen werd ik dus om 4.45uur wakker en kon ik niet meer slapen. Uiteindelijk om 5.12uur opgestaan. Even rustig opstarten na te weinig uren slaap.     
Uiteindelijk fietste ik om 6.59 weg.    
Óp naar de fietsenmakers!