De Morvan, en die lieve mensen en het concert

En zo fietste ik weg, miste afslagen, nam wat al te onhandige paden, want ik was wat uit mijn doen, maar kwam uiteindelijk toch echt aan bij het huis van Gé en Jur.    
Ik vond de juiste deur (dit huis heeft héél veel deuren) om in de tuin te komen en toen kon ik via de tuindeur in het huis komen. Voordeel dat ik er al verschillende malen geweest ben en ook voordeel dat ik zo welkom was.      
Niet veel later kwamen ook Gé en Jur en niet zo lang daarna Mo en Bas, die ik ook al verschillende keren ontmoet had, in Frankrijk en in Nederland.        
Een hele gezellige avond, gewoon níét te vergelijken met het huis van Etienne en de bedompte sfeer, die daar heerste.        
In de ‘familiekamer’, die was nieuw voor mij, kreeg ik mijn fijne onderkomen voor de komende nachten. 
Als ik ‘s avonds naar bed ging moest ik goed kijken of er geen vleermuizen hingen. Vond ik wel een beetje griezelig. De eerste avond (Gé was bij me) hing er één in de ruimte onder mijn kamer.       
Lekker laten hangen, dus…..                   

Later bleek er die nacht in de tuin naast mijn kamer een vos de boel verkend te hebben en de nacht erna een vos, een hert en een das. Deze waren te zien op het filmpje, dat de door Jur geplaatste camera had genomen.

Op zaterdag ging ik bij Annemieke logeren, in het prachtige koloniale huis van Donald. Hiervoor moest ik zo’n 30km noordwaarts. Annemieke en ik hadden bij een restaurant in Lormes afgesproken. Daar lunchten we en daarvandaan reden we nog een stukje naar het noorden. En die avond reden we met de auto naar het concert waarvoor ik naar de Morvan gekomen was en waarom ik bij Etienne beland was.    
Het was een indrukwekkend concert, gegeven in een klein, sfeervol, kerkje in een klein dorpje, waar verder niet veel te beleven was. Tangomuziek én tangodans. Sensuele dans voor het altaar, dát was natuurlijk een heel bijzonder gebeuren! Na de pauze een vrouw, mezzo-sopraan begeleid door een accordeon. Je zal het misschien niet denken, maar dat was een hele mooie combinatie. Echt heel erg genieten!    
En dus ‘s avonds weer de terugtocht van zo’n 45 km.
De volgende morgen ging ik weer op pad. Weer even zuidwaarts, naar René en Gabrielle, waar ik óók een nacht kon slapen. 
En daar was het ook weer zo gezellig. Zoon Fábian had een geweldig lekkere lasagne gemaakt. We aten buiten, met z’n 6-en, met uitzicht op weer een ander stukje van de Morvan.

Heel goed en lekker geslapen!! Koffie drinken, fiets weer optuigen en door naar het volgende gebeuren: op naar Buxières, naar het grote feest van JanPeter en Isabelle. Zij vierden dat ze allebei twee jaar geleden, in de coronatijd, 60 werden en dat ze 1 jaar geleden, nog steeds in de coronatijd, samen getrouwd zijn. Het was blijkbaar een ‘Love Peace Hippie’-feest, dat wist ik niet, maar ik kan me daar prima invoegen.
Ongeveer 15 km vóór Buxières deed ik nog even wat boodschappen en toen ik op het parkeerterrein de gekochte spullen in mijn tassen propte kwam er een auto met Nederlands nummerbord aan. Twee vrouwen, een man en twee kinderen stapten uit. Een van de twee vrouwen en ik keken elkaar aan en we lachten naar elkaar. Geen idee waarom. Ze kwam naar me toe en we begonnen met elkaar te praten. Zo’n 20 minuten, totdat de familie weer terugkwam. Was echt grappig om zo uitgebreid met een wildvreemd iemand bijzondere gedachten te delen en gedeeld te krijgen.

Ik kwam om half 3 bij het huis van Isabelle aan. Wat blijft dat toch leuk om zo fietsend ergens aan te komen Achter haar huis was een groot veld, normaal voor de schapen en nu voor de tenten. Het kampeerplekje, dus. Midden op dit veld had JP een WC-hok getimmerd, voor een zogeheten droog WC. Perfect! Met een giga zak met houtsnippers ernaast om het achtergelatene mee te bedekken. Het stinkt totaal niet! Lampjes op batterijen verlichtten het hokje. Aan een van de randen van het veld had JP, ook verlicht, een wasbak en daarnaast een (koude) douche geïnstalleerd. We stonden met 5 tentjes en 1 kampeerbus op het veld.      
Naast het huis was de schapenschuur omgebouwd tot podium voor de band ‘Creatures Funky Disco Friends’ ook vaak spelend in Groningen en omstreken. In deze 7-koppige band zitten Hannes op de drums en zijn dochter Laureen, op de basgitaar. En Hannes is de broer van JP.

Heel veel eten, verzorgd door de buren, een ligbad met koud water helemaal gevuld met bierflesjes, vele vele pakken wijn. Water en fris en weet ik veel wat nog meer. Het was gewoon zo’n groot feest, met zo’n 100 feestvierders, dat het ons soms NIETS kon schelen dat het ook zo nu en dan regende. Lekker gedanst! Als iedereen of velen, uitgedost als hippies uit de jaren 60, hoe je het ook invult voor jezelf, dan ga je gewoon los!

De volgende dag zijn we met de blijvers heel relaxt gaan opruimen. Koffiedrinken, opruimen, ouwehoeren, opruimen, lunchen, opruimen enz enz.

Ja, en dan blijkt toch dat er nog steeds vele regenbuien zijn. Dus als Hans en Jane, met de kampeerbus de morgen daarna, aanbieden mij en fiets naar Nevers te rijden accepteer ik dat graag. Want het regent. In Nevers heb ik via airbnb weer een plek binnen geregeld. Ik ben daar nu. Zo nu en dan hoor ik de regen buiten kletteren.

Dat is toch niet leuk?!!!    
Ook vrijdag lijkt het weer te gaan regenen. Het lijkt nog een paar dagen te duren. 
Ik stap wel weer op de fiets. En maar duimen dat ik niet te nat ga worden……….