En daar zit ik in de regen
7 juni 2022 - Profondeville, België
Om 5 voor 10 reed de trein, met Astrid en fiets er in, weg. We zwaaiden naar elkaar en ik had een dikke dikke brok in mijn keel. Mijn telefoontje navigeerde me terug naar de route. Ik voelde me niet fijn, maar gelukkig was het droog en stond er weinig wind. Een mooi zwart paard in de wei liet me schoonheid zien en even later deed een hertje, dat het fietspad rustig overstak, er een schepje bovenop. Ik deed echt mijn best om te genieten, maar accepteerde ook dat dat nog even kon duren.
Om kwart voor elf begon het te regenen. En harder te waaien. Gewoon een beetje regen, maar het werd erger. Ik stopte bij een café om een kopje koffie te gaan drinken. Toen ik mijn, natuurlijk natte, fiets tegen de pui zette zei een man, die naar binnen ging, dat ik m’n fiets de garage in moest rijden. ‘Dat doen ze allemaal’ zei hij. In het Frans. Naast het café stond er inderdaad een wat bredere deur open, maar dat leek me ook het café. Daar stonden ook tafeltjes en stoelen. Aha, het was de rookruimte, blijkbaar vroeger de garage. En niemand keek raar op toen ik mijn fiets naar binnen reed. In het werkelijke café was ook de boodschapper. Hij knikte me vriendelijk toe. En in dit café hadden ze geen cappuccino of andere fratsen, maar gewoon koffie met van die tinnetjes koffiemelk. Ach, als dat het ergste is. De anderen in het café, allen mannen, waren gemoedelijk en dronken bier.
Na een half uur had ik twee van die koffies op en fietste ik weer weg. In Namur at ik mijn meegenomen broodjes op een bankje aan de Meuse. Meegenomen broodjes van het hotel. Met komijnekaas. Meegenomen komijnekaas van thuis. Ik was moe, zó moe!!
Er stonden twee campings op de rol, in Profondeville. Ik koos de eerste, de dichtsbijzijnde. Maar moest een helling van minstens 12% nemen. Om er te komen. Dat werd dus het laatste stukje lopen.
En nu zit ik onder een afdakje bij het toiletgebouw. Kon nog net mijn tentje opzetten tussen twee buien door. En op dit moment hoost het verschrikkelijk. Gatverdamme!!! Mijn warme kleren zitten op de fiets. Maar even wachten tot het droog is. Als het ooit nog droog wordt…Nee, het zit even echt helemaal niet mee.
Ik wil graag de weerapp geloven, die zegt dat het vrijdag beter wordt. Morgen en overmorgen niet…..
Ik weet wat me te doen staat!!! De tijd van bikkelschap is voorbij!! Ik word een watje en ga morgen een hotel in Dinant in.
20 km hiervandaan.
liefs
Dank jullie voor het support!! Daar word ik echt blij van! Mijn hand is ook wel weer gauw gevuld.
Wat verdrietig allemaal, niet alleen voor jou maar ook voor
Je vriendin en haar zusje enzomeer ! Het begon zo mooi, stralende foto’s. Maar ja, hier kan niemand wat aan doen,
dit overkomt jullie, het is niet anders. Er is ook geen pasklare oplossing voor . Een hotel en daar even pas op de plaats lijkt
me ook een goed idee! Heel veel liefs en een dikke kus,
Joke
Kan mij voorstellen dat dit even slikken is.
Zet um op, Grietzen en Agnes
(oh ja, ik zit wéér in isolatie, opnieuw corona, da’s ook balen…). X
Heel veel liefs! 💞
Ik hoop dat het hotel ok is en dat je jezelf gaat verwennen om toch weer een vakantiegevoel te krijgen. En ik duim voor een zonnetje voor onderweg. Veel liefs
"Godverdomme toch" zeggen wij in het west-vlaams. Dat jou dit net nu allemaal moet overkomen. Het is natuurlijk ook verschrikkelijk voor Astrid....
Probeer je vandaag maar wat op te trekken aan alle steun, en gun jezelf ook wat pleziertjes. Er komt vast heel binnenkort een dag dat we alleen maar jaloers zullen zijn op wat je onderweg allemaal zult zien en meemaakt. Dikke knuffel