De laatste dagen

De natuurcamping van Staatsbosbeheer. Een toilethok met o.a. 3 warme douches, 3 wc’s en 2 aparte hokjes met wastafels. En links twee bakken voor de afwas. Daar hangt een afwasborstel, er is een schuursponsje en er hangt een afdruiprek. Rechts 3 bakken om je te wassen, je tanden te poetsen, je te scheren en al die dingen, die bij de lichamelijke verzorging horen. En dat dan dus gewoon open, zonder wandje ervoor. Dan is er ook nog een kast waarin 2 fietspompen staan. En bandenplakspullen. Haspels. EHBO-doosjes. Schoonmaakmiddelen. Nog meer sponsjes. Een rol vuilniszakken. Die kast zouden we ‘de praktische kast’ kunnen noemen.

Op de deuren van de douches staat een waarschuwing:  

- 5 minuten warm water en dan 2 minuten pauze-   

5 minuten. Dat vind ik wel lang. Ik ben meestal na 2 minuten uitgedoucht. En deze douche kun je niet uitzetten. Dus daar stond ik 3 minuten onder de douche te wachten tot ie eens uitging. Daar moet ik het toch maar eens met Staatsbosbeheer over hebben. 

Tegenover het toiletgebouw staat een vuurhut, ruime plek om in te zitten en een vuurtje te maken. Of in te zitten en géén vuur te maken, bijvoorbeeld als het regent, want de hut is overkapt.
En dit alles midden in het bos.
Het is ook heel modern: er is een Informatiepunt, waar je je moet aanmelden. Digitaal. En het is absoluut niet goedkoop. Maar ja, het is voor de natuur, hè?! Dan geef je wat makkelijker wat meer geld uit.

Er zijn geen aangelegde plekken. Maar elke plek heeft wel een nr. En bij het aanmelden bij die digitale paal geef je aan waar je gaat staan. 
Wij hadden geen nummer, wij stonden op het trekkersveldje, dat geen nummer heeft maar alleen een naam. Dat is niet erg.

Tentjes opgezet op het trekkersveldje, waar 2 picknicktafels en een bank stonden. En geen andere tentjes. Maar dát zou niet zo blijven!
We hebben onze stoeltjes uitgeklapt, ons geïnstalleerd en ons weer ergens thuis gevoeld.

 
En toen wilden we eten. Dus tassen van de fietsen en op naar Valkenswaard, 5 km verder. Daar was kermis. Maar díé hebben we rechts laten liggen en we hebben hartstikke lekker gegeten bij Markt 14.  

Terug op de camping installeerden we ons weer uitgebreid en zo werden wij getuige van de komst van twee fietsers met een hondje. Het hondje was een Jack Russell. Een pup. Maar wél een Jack Russell!! Dus: KÉFKÉFKÉF, spring spring spring. Renrenren. Gewoon een ongeleid projectiel!! Dacht ik. 
En dat was helemaal niet zo!! 
Dit kleine 10-maanden oude JR-tje was gewoon LEUK!! En LIEF!! En GRAPPIG. Missy heet ze en Ruud is haar zeer trotse metgezel. De missie van Ruud is nu: fietsen met Missy. Eigenlijk doet het er helemaal niet toe waarheen. Missy zit braaf en stil in haar mandje, geklikt aan het stuur. Ze kijkt rond, heeft er duidelijk alle vertrouwen in dat Ruud het goed doet.
De andere man heet Herman. Beide mannen hebben een ander reisdoel. Herman vertelde, de volgende ochtend, dat hij naar Rome fietst. Leuk!! Heb ik ook 2x gedaan. Maar al gauw werd duidelijk dat zijn tocht en mijn tochten een toch wel ander doel hadden. Ik wilde naar Rome fietsen en dat was het. Maar dat bleek voor Herman niet te gelden. Herman moet op 30 juli in Rome zijn. Dan moet hij namelijk inschepen op een cruiseschip.
Een CRUISESCHIP??? Volgens ons was Herman nou niet direct het typ voor een cruise. Hij legde het uit: “met 3000 mannen aan boord” Wij: “Oohhhh!!!” Wij begrepen. Dát was wat anders!      
Het schip zal 8 dagen varen en het uitschepen zal in Athene zijn. En in de dagen ertussen is het feesten en soms misschien even passagieren.

De fiets mag mee en Herman vervolgt zijn fietsreis vanaf Athene.

We werden vrienden. Ruud en Herman besloten ook nog een dag en nacht te blijven. Herman hoefde daarvoor alleen maar zijn daggemiddelde aan te passen. Het leek ons het beste dat hij voor 150km per dag zou gaan. Herman vond dat ook een prima idee en zag zijn strakke afgetrainde, prachtig gebronsde, lichaam, waarmee hij over de loopplank zou lopen, al helemaal voor zich. Zo zou het gaan!! 
Ruud maakte koffie en op deze ochtend hebben we uren besteed aan praten, plezier maken, elkaar leren kennen, plannen maken en koffie drinken. En ook nog genieten van Missy, die uitgelaten rende en op vier pootjes omhoog sprong. En niet kefte.

We hebben belangrijke zaken doorgenomen. Zo ontstond het plan om wat overbodige bagage van Herman aan mij mee te geven. Hij woont vlakbij mij in Amsterdam en haalt alles tzt weer op. Of Ruud haalt het op want die woont ook wel vlakbij. Want eigenlijk is het best wel gesjouw en geklauter zo’n stoeltje, een handdoek en een spijkerbroek. 150 km per dag.

‘s Middags arriveerde ook Joël. Ook weer met zíj́n verhalen. Fietsen naar en van de Noordkaap, 68 dagen van huis. 2 jaar geleden. En nu gewoon even weg. Baan opgezegd en aan het bedenken wat hij nu wil gaan doen.

En zo werd onze laatste kampeeravond ingevuld met het zitten aan een picknicktafel met  z’n 5-en, wijn drinkend, stroopwafels en noten etend. En met zoveel verhalen. En veel verwachtingen. Ik genoot zelfs van een klein warm hondje dat op mijn schoot lag te slapen. Het voorstel van Herman om een joint te roken werd door niemand enthousiast ontvangen. Eigenlijk ook niet door hemzelf. Die moest ie nog maar meenemen. Die is ook niet zo zwaar.

De volgende ochtend, voor Astrid en mij onze laatste fietsdag samen, besteedden we alle 5 de nodige tijd aan het inpakken en bepakken van de fiets. Tenten en grondzeilen lagen te drogen in de zon. 
Nog even koffie met z’n 5-en en daarna gingen we uit elkaar. Ieder ging z’n een eigen kant op. 
Herman naar Rome. Ruud en Missy gingen België in, waarschijnlijk naar het westen. Joël richting Maastricht, mogelijk de Vennbahnroute. En Astrid en ik naar het noorden. Eerst naar Beusichem, dan was Astrid thuis.

En nu is Astrid thuis. Huisje aan de Lek. Grote vrachtschepen en kleinere jachtjes en van die lange roeiboten, en speedboten, eventueel met  een waterskiër erachter, varen langs. De veerpont vervoert. Mensen en honden zwemmen. Paarden staan aan de rand van het water. 
Ik moet nog even door. Vandaag Amersfoort. Morgen IJburg.

Ik ben bijna thuis.

Thuis.