Thuis!!!!!

Om ongeveer kwart over 11 fiets ik weg uit IJburg. De wind, de hellinkjes, de wegomlegging, het kan mij niet meer deren, ik ben bijna thuis. 
Ik rijd de stad in en ik weet het weer: dit is mijn stad, hier ben ik thuis. 
Ha!!!! Daar is het IJ. Mooi! 
De Amsterdamtoren doemt trots op. Vroeger was dat het Shellgebouw, waar oom Jan zijn scheikundige formules los liet om de benzine nog beter te maken. Althans, dat dacht ik vroeger. Vind het nog steeds gek dat ik Oom Jans gebouw anders moet noemen. Dat krijg je blijkbaar als je ouder wordt en gaat begrijpen dat je geschiedenis moet accepteren.

Ik fiets langs de Ertshaven over de Veemkade. Ik glimlach en denk: ‘kijk nou hoe mooi, wat is water toch mooi’ Wat verder weg zie ik een groot Rivier Cruise schip. Die mag aanleggen in ónze stad en de passagiers zullen zien hoe mooi Amsterdam toch is. 
Het Muziekgebouw! Het Bimhuis! 
En kijk, daar, Het Centraal Station. 
Bij het zebrapad staan twee mensen. Eén heeft zo’n geel hesje aan. Ik stop. En ik geef het toe: vaak denk ik: ‘ik kan er nog nét voor langs’ en dan stop ik niet. Maar ik heb toch echt geleerd in Frankrijk en België dat daar bijna altijd gestopt wordt als je bij een zebra over wil steken. Dat vind ik zó sympathiek en prettig, dus kom, ik stop ook!!! 
Ik had niet door dat de mevrouw met het gele hesje de aanvoerster was van ongeveer 40 andere mensen. Geen jonge vlotte doorstappers, maar de wat ouderen, die niet meer zo snel ter been zijn. Mevrouw met hesje blijft op de zebra staan tot al haar mensen over zijn. En vele van deze mensen kijken opgelucht naar mij en knikken me dankbaar toe. 
Ik stel me zo voor dat er in de Riviercruiser eerst een powerpoint presentatie is geweest voordat het gezelschap de stad in kon. In die Power Point Presentatie wees men op De Gevaren van Deze Stad. En daaronder vallen zéker fietsers en ook zebrapaden!
Het Riviercruise gezelschap ging daarna wat gespannen van boord, want al zeer snel zouden ze een FIETSpad over moeten via een ZEBRApad.  Dat hadden ze gezien toen ze door de ramen keken. 
Maar kijk nou toch. Een fietster stopt vóór het zebrapad! En daardoor moeten er toch wel meer fietsers stoppen!! Is dít nou het Gevaar? Had de mevrouw van de PowerPointPresentatie niet schromelijk overdreven? Gewoon om ze báng te maken!!  
De laatste “Thank You” aan mij komt van een man die  zich onmiddellijk verbeterteen “Danke!” zegt. Hij kijkt trots, hij denkt dat hij zijn eerste Nederlandse woord heeft gezegd. Ik lacht hem vriendelijk toe.

Want ik ben bijna thuis!!

Ik slalom tussen ferry-gaanders en ferry-komers door. Op dit punt achter het Centraal Station zijn geen verkeersregels, hier geldt: opletten, voorrang geven als het nodig is en voorrang nemen als het kan.
Even heuveltje op langs de fietsenrekken. Brug over.

Het Westerdoksplein ligt er nog prachtig bij. Trots trots trots!! Het Westerdoksplein, door onszelf beplant en onderhouden. 
En zo fiets ik het Westerdok op. Daar ligt mijn boot, daar is mijn thuis!!

Ik ben er!!!!!