Ellende met plezier

Het appartementje in Arcos was helemaal okee, met een prachtig terras met uitzicht op de witte stad.   
De stad uit kon alleen maar via een drukke grote weg verlaten worden. Tja, het wordt de fietsers niet altijd makkelijk gemaakt. Op mijn navigatie zag ik op een gegeven moment dat ik linksaf moest. Het verbaasde me dat Betty niet op de hoek stond, maar blijkbaar was ze lekker doorgefietst. Wát ‘n heerlijk weggetje!! En zo mooi allemaal. Een rustige afdaling en links van me een groot meer. Op zo’n moment weet je weer waar je het voor doet. Een enkel mens langs de weg roept ‘Holá!’ en ik natuurlijk ook of zwaait. En ik ook.    
Als ik op een gegeven moment kijk hoever El Bosque is, de plaats waar we op afrijden, zie ik dat ik niet zo klakkeloos die navigatie had moeten volgen. Ik had misschien tóch op die grote weg moeten blijven. Net als Betty. Bleek. Toen ik haar belde.    
Ik zag dat er een afslag naar rechts zou komen. Die moest ik dan maar nemen.     
aiaiaiai….dát werd toch ook wel weer afzien. Het was een hobbel-kuilen-keien pad met los gesteente, dat soms wat steeg en soms wat daalde en dit duurde héél lang. En dit was hélemaal niet leuk. Ik denk dat ik zeker anderhalf uur op dit pad fietste (en soms liep) tot ik bij een T-splitsing kwam. Volgens de kaart op mijn telefoon moest ik rechts. En volgens mijn gevoel moest ik links. Mijn gevoel heeft in dit geval meestal ongelijk.    
En toen kwam er een auto aan. De vierde in deze anderhalf uur. En daar zaten twee hele aardige lieve vrouwen in, bleek. Ik vroeg: “de richting naar El Bosque is naar rechts?” Dat vroeg ik in het Spaans, moest de taal wel bijhouden, natuurlijk. “Sí” Mijn gevoel had dus weer ongelijk.. En toen zei de vrouw achter het stuur (de auto stond rechts van mij) dat ik bij de volgende splitsing rechtsaf moest. Ik bedankte en we zeiden elkaar gedag. Ongeveer 10 minuten later, er was nog geen splitsing geweest, zag ik de auto terugkomen. De bestuurster riep: “Nee!! Niet de eerste afslag rechts, maar de tweede!!”   
Ze was er dus voor teruggereden!!! Ik bedankte haar weer en reed daarna de eerste afslag voorbij. De auto reed weer langs, we zwaaiden naar elkaar. Net voorbij de tweede afslag stond de auto. Toen de dames zagen dat ik de juiste afslag nam zwaaiden ze weer en reden verder. Wat lief, hè?!!!

Het kostte nog wat ontzettend enge, steile, glibberige, griezelige afdalingen. Na de tweede enge, steile enz afdaling besloot ik bij de derde maar te gaan lopen. Ook remmend en ook eng. Eindelijk eindelijk kwam ik bij een geasfalteerde weg, die uiteindelijk bij de grotere weg naar El Bosque uitkwam. Daar was Betty al. Maar ook zij had een ervaring van zo’n hobbelig onbetrouwbaar pad. Het is echt vaak de keuze tussen de grotere weg of een pad.

Maar El Bosque gehaald. Daar een uur gepauzeerd, lekkere Patatas Bravas gegeten en 2 hutjes op een camping in Grazalema gereserveerd. Nog ongeveer 22 km. Dat was te doen.     
Maar helaas, ik had nog niet genoeg geleerd!! Van die 22 km was het 17 km constant klimmen, met een percentage van minimaal 8.    
En dat trekken de batterijen blijkbaar niet. Op de laagste stand trapte ik door. Ongeveer 8 km per uur. Het schoot niet op. En stoppen kon ook bijna nergens, want dan kon ik geen vaart maken om weer op gang te komen. Betty fietste met een geruster hart: zij heeft een extra accu bij zich, die ze uiteindelijk ook gebruikte.    
Op MapsOut zag ik hoeveel ik nog moest klimmen. Jeetjemina, wat verlangde ik naar mijn hutje met eigen douche.    
Inmiddels was de verlichte rand van de accu rood. Ik vreesde met grote vreze en mijn vrees werd bewaarheid. In de verte, aan de andere kant van een kloof, zag ik het rode jasje van Betty. Zij stond op het hoogste punt. Mijn accu ging knipperen en dat was het: geen power meer en veel te zwaar om zonder ondersteuning te fietsen. Het werd lopen en duwen en rusten en lopen en duwen en rusten en daar was ik: op het hoogste punt!!!

Het was inmiddels half 8. En heel koud. Maar nu waren er nog maar 3 km afdaling te gaan.

En wat we toen meemaakten vertel ik vanavond. Evenals wat een Pendix is.     
En dan ga ik ook proberen uit te leggen hoe het toch kan dat we maar blijven genieten!!!    
Dat gaan we nu ook weer doen