Even ziekzijn

Geveld door een infectie zit ik hier niet echt heel erg blij te wezen. Maar jullie (of in ieder geval bijna iedereen van jullie) weten dat ik niet tegen medelijden kan ☺️ Dus dat hoeft niet. En op zo’n reis van vele weken en zelfs al 1,5 maand gebeurt er veel. Dat maakt het smeuïg, toch? Een ziektetje voegt weer wat toe.
En zo krijg ik dus zomaar de kans de informatie rond de val van het kabinet van A tot Z te lezen. En, leuker, de Tour de France te bekijken. En heb gisteren zelfs al het eerste deel van de eerste aflevering van B&B Vol Liefde bekeken.         

Ik had gepland op 14 juli in een B&B te zijn om de volgende dag op de markt van Thiviers een kaasje te kopen van mijn ex Ton, die zich sinds eind 1991 bezighoudt met het maken van kaas.
oktober 1991: Ton en ik hadden besloten uit elkaar te gaan en daarom reageerde hij toen op zo’n kleine advertentie in de Volkskrant: ‘Nederlandse kaasboer, gevestigd in Frankrijk, zoekt student voor hulp op de boerderij’ Zoiets moet de advertentie er uit gezien hebben. Ton, dan wel geen student, reageerde en was welkom. Toen scheidden onze wegen. En dit jaar ga ik hem voor het eerst bezoeken. Hij woont nog steeds op dezelfde plek.      
Even voor de informatie: ik heb net aan de verhuurder gevraagd de huur van de B&B 6 dagen te verzetten.    
Mijn antibiotica-kuur loopt tot zaterdag. Als ik me dan weer okay voel fiets ik zaterdag hier weg.    
Wát ‘n mazzel dat ik hier bij D&C ben!! Voel me hier thuis, doe zo veel mogelijk gezellig mee met de ontmoetingen van bewoners uit Sainte Cécile.
Sainte Cécile is een gehucht. Met een inwonersaantal van 80 mensen. Het ligt ongeveer 6km ten zuiden van Montaigues-de-Quercy. Sainte Cécile ligt hoger dan MdQ. Als je in de buurt bent en je kijkt om je heen en omhoog dan zie je het kerkje van Sainte Cécile. Dat vind ik in Frankrijk zo mooi: die dorpjes op een heuvel of tegen een heuvel en zo’n klein kerkje boven. Naast dit kerkje is het huis van Doude & Catherine. Catherine is de klokkenluidster van de kerk. Zij luidt de klokken bij speciale gelegenheden. Zoals bijvoorbeeld bij een begrafenis, het kerkhofje ligt aan de andere kant naast de kerk.    
Net als de kerk ligt dus hun huis centraal in dit mooie gehuchtje. En als je sociaal bent en je je het welzijn van je gehuchtgenoten aantrekt en tevens sociale dingen organiseert ben je voor velen al snel het aanspreekpunt. Dat is dus wat Catherine en Doude overkomt.      
En daar profiteer ik van mee: ik zou donderdag vertrekken, dat gaat dus niet door, en nu ga ik mee genieten van het jaarlijkse feest op 13 juli, georganiseerd door Doude&Catherine. 36 mensen aan een hele lange tafel geplaatst vóór het huis. Van te voren is afgesproken wie wát meeneemt aan eten. Borden, bestek en glazen neemt ieder voor zichzelf mee. Doude en Catherine zorgen voor de drank.

Van de 80 inwoners wonen hier 60 mensen permanent en 20 mensen hebben hier hun vakantiewoning. Van de 80 inwoners zijn er 6 Britten, 1 Belg, 10 Nederlanders, 1 Russin en de anderen zijn Fransen. Er lopen hier ook wat honden en katten rond en er zijn ook nog 14 zwembaden……Geen winkels.

Behalve dan dat ik me niet zo geweldig voel is dit wel een van de betere plekken om even uit te zieken.

Ik ga weer wat hangen, wat babbelen en wat uitzieken!