Na regen….

Ten eerste moet ik wat rechtzetten.    
Ik schreef over de ‘muggen’camping dat ik er kon douchen (schoon sanitair, warm water) maar wat ik recht moet zetten is dat ik dat niet heb gedaan. Ik voelde me daar totaal niet comfortabel en op mijn gemak. Ik had last van een oerinstinct: ik moest alert zijn.
Omdat er geen andere camping in de buurt was, ook geen hotelletje, moest ik daar blijven en dus ook alert blijven.     
Dat is, buiten het lawaai van de snelweg ook een reden dat ik ‘s nachts praktisch niet geslapen heb. Ook hoorde ik zo nu en dan een auto de camping oprijden, tja daarin zat vast een heel nobel en menslievend mens, maar als het ‘s nachts is als dat mij onbekende mens aan komt rijden is het gewoon niet fijn, dan moet je wakker blijven.    
Om kwart over 5 ben ik begonnen met inpakken. Ik wist dat het om half 6 licht zou gaan worden. Dus begon ik, tastend, met de spullen in de tent. Rond kwart voor 7 zat alles weer op de fiets en reed ik weg. Heb nog een briefje met een e-mailadres van me (waar mijn naam niet in staat) achter gelaten.    
En daarna was het best lekker dat de 20km naar Toulouse wat saai langs dat Canal liepen, geen auto’s of brommers of scooters. Alleen maar fietsers en joggers.    
En door Toulouse fietsen is heel erg goed te doen, de fietsers worden daar op handen gedragen! Óf er is een prima fietspad óf op de weg staat heel duidelijk aangegeven waar de plek voor fietser is. En zo gedraagt de automobilist zich automatisch respectvol. Ze houden in als je je hand naar links uitsteekt! Amsterdam, kom maar eens kijken!!!!    
Ik keek goed om me heen, op zoek naar een terras voor een koffie en daar was een terras. Het was een uur of 8, tijd voor koffie en croissant.     
Bij elke croissant ben ik me er bewust van dat ‘het niet goed voor me is’, maar nog meer dan dat dat ‘het zo ontzettend lekker is’ En wat willen we in het leven? Juist: genieten!!! 
Terwijl ik daar dus zat te genieten kwam er een man over de stoep aangelopen met een rolkoffer. We keken elkaar aan en glimlachten naar elkaar. Waarom hij precies glimlachte weet ik niet maar ik glimlachte omdat ik hem mooi vond. Hij was lang, slank (dus niet dun, want dat vind ik niet mooi), had een lange glimmend paarse jurk-jas aan. Hij was een zwarte man met hele mooie krulletjes. Even later zag ik dat hij aan het tafeltje naast dat van mij en dan schuin tegenover mij ging zitten. We glimlachten wéér naar elkaar, nu wat uitgebreider en we zeiden ‘Bonjour!’ En daar is het bij gebleven. Dus ik ga niet naar huis, verkoop dan alles wat ik heb en keer terug naar Toulouse om deze man terug te vinden (lees ‘de blanke Masai’ van Corinne Hofman. Geweldig boek en echt gebeurd).   
Nee, na twee koffie en 1 croissant vertrok ik weer. We knikten nog wel en mompelden. Ik mompelde ‘au revoir’, maar wilde dat niet als een belofte laten klinken.

Ik was zo moe. Slapeloze nachten kan ik totaal niet meer hebben. En was het nou geweest omdat ik iets leuks had gedaan….nee, ik was een avond en nacht alert geweest.   
Het plan camping Moissac liet ik varen. Ik besloot al eerder af te nokken: Montech. Om half 1 reed ik deze groene, ruime, zonnige camping op. Met allerlei voorzieningen speciaal voor fietsers. Zoals kookuitrusting, ijskasten, pannen, borden, glazen, bestek. Magnetron. Eettafels en stoelen. Dit in een aparte ruimte naast de douches en wc’s. Er staat duidelijk vermeld dat dit alleen bestemd is voor fietsers. 
Welke fietser vindt dit nou níét sympathiek?!!

Toen ik mij aan het installeren was kwam iemand me begroeten. Tim, Engelsman. We hadden gelijk dikke pret. Verademing natuurlijk.    
Bij de receptie had ik een plattegrond gekregen en een aanwijzing hoe ik van de camping door een hek (code 8245A) bij de Intermarché en een restaurant kon komen.   
Megawinkel, weer. Pastasalade, brood, yoghurt en fruit gekocht. Én een groot, zwaar spel voor D&C, Triominos. In de hoop dat ze dat nog niet hebben.      
Ik zal jullie niet in spanning houden: ze hadden het nog niet!!  
Toen ik terugkwam van mijn boodschappen zat Tim met nog 2 gezellige mannen bij de ruimte voor de fietsers. Zij waren tenslotte ook fietsers, dus het mocht. Ze dronken wijn en hadden lol. Natuurlijk werd ik ook uitgenodigd, maar ik kon mijn ogen bijna niet meer openhouden. Dus nee, de gezellige sociale Lil bedankte en legde uit waarom niet. In het Frans, want de andere mannen waren Frans en Tim woont al 6 jaar in Frankrijk. Mogelijk begrepen de mannen er weinig van en ik was te moe om me daar druk over te maken.    
Ik ging lezen in mijn stoeltje naast de tent. Wilde niet in slaap vallen, nam mij voor om half 9 naar bed te gaan. Dat is trouwens niet gelukt, ik lag er om half 8 in.     
Zo zittend in mijn stoeltje, ietwat knikkebollend, zag ik vele fietsers binnenkomen en zich installeren. En normaal bemoei ik me met Jan en alleman, maar daar had ik totaal geen zin in. Dat zegt toch genoeg.     
Ik kreeg twee jonge buurmannen. Jongens. Een jaar of 17, 18. Een van de twee kwam me vragen of ik tandpasta had….🤨 Nee, natuurlijk, poppedijntje, ga het zelf kopen!!!   
Half 8, tanden poetsen en met boek naar bed!!! Eindelijk!    

Om half 7 werd ik weer wakker.    
De drie mannen zaten (weer? nog?) voor de Fietsersruimte met een grote gedetailleerde kaart van de omgeving. Verheugd keken ze op toen ik ze vrolijk bonjourde. Misschien waren ze bang dat ik overleden was. Ik vertelde dat ik héérlijk 11 uur geslapen had. ‘Heb je al die tijd geslapen?’ was de vraag. Wat dachten ze dán dat ik gedaan had??    

Tim was eerder klaar met tent afbreken en alles op zijn fiets installeren. Hij voelde nog even aan zijn fietsbandjes……achter lek! Alles weer van de fiets. Wiel er uit, band eraf, nieuw binnenbandje er in (hij heeft van die hele smalle racefiets bandjes).

Uiteindelijk zijn we samen vertrokken. Hij ging naar Agen, dat betekende dat we tot Moissac dezelfde route reden. Hij stelde voor samen naar Moissac te fietsen en daar nog even koffie te drinken. Samen fietsen??? Maar dat vind ik niet leuk. Dat liet ik hem wel weten, maar besloot dat ik dat tot Moissac wel aandurfde.

En samen een koffie in Moissac was ook eigenlijk wel leuk.    
En daarna ging hij richting Agen en ik, via de Abbaye Saint-Pierre, naar Sainte Cécile.    
Mijn volgende gezellige sociale stop van een paar dagen.

🙋🏽‍♀️