‘n Echte muggencamping

Vanmorgen dus het zo sympathieke hotel en de zo leuke en sympathieke stad Castres vaarwel gezegd en me via vervelende te grote wegen de stad uit gewurmd.    
Maar dat is gelukt en eindelijk zat ik op zo’n D-weggetje, waar ik blij van word. Dankzij dat weggetje en nog een paar andere D-weggetjes reed ik Revel binnen en récht op een uitgebreide fietswinkel af. Nou, dan hoefde ik me dus niet meer af te vragen of ik zo’n CO2-pompje zou kopen. Ja, dus.      
En omdat het een leuk plaatsje was en ik zin had in een pauze ging ik in het centrum aan het plein maar weer eens koffie drinken. Daar zat ik. Er kwam een oude meneer langslopen. Met een rollator. Die rollator was gevuld met knuffelberen.    
En toen hoorde ik het rommelen en ja hoor: onweer. Donder en bliksem. Maar geen regen. 
Na de koffie, zonder koekjes helaas, durfde ik het weer aan: richting Canal du Midi.     
Gek genoeg had ik de bergen even gehad en koos ik er nu voor via dat Canal richting Doude en Catherine te fietsen.     
Jaren geleden wilde ik van Bordeaux naar de Middellandse Zee via het Canal de Garonne en vervolgens het Canal du Midi fietsen. Wát ‘n saaie tocht was dat!!!! Op een gegeven moment had ik genoeg sluizen gezien, vond ik. Maar ja, het was best nog een stuk. Daarna, weer wat jaren later, heb ik het nog eens geprobeerd, nu vanaf Toulouse. Maar na drie dagen had ik er genoeg van en heb ik een trein naar Béziers genomen. Ik geloof dat ik op weg was naar P&G toen.     
Dit jaar zal ik twee dagen het kanaal doen, dat kan ik wel aan.          
Ik had een camping gekozen, zo’n 20 km vóór Toulouse, zo’n 80 km vanaf Castres.  Opgezocht of de camping nog bestaat. Ook leuke foto’s! Ach, foto’s zijn vaak nog iets leuker dan in het echt, maar de camping is open en zit aan de andere kant van het fietspad langs het kanaal.   
Geen aanwijsbordjes, nergens een vrolijk bord met een tent en een caravan. Toch maar m’n navigatie volgen. Brug over en daar zag ik een houten pijl naar links met daarop het woord ‘camping’. Even sprong mijn hart verheugd op: linksaf dus. Maar de enige linksaf was regelrecht het weiland in, verderop een enkel spoortje. Dat ging ik niet doen. Er zou toch zeker wel een andere mogelijkheid zijn! Uiteindelijk kwam ik op een rotonde (ik denk dat ik dit jaar reeds 1043 rotondes gehad heb) Even hardop met mezelf overleggen: de derde afslag nemen en dan wat verder op die weg gewoon (uhhh…gewoon???) linksaf slaan.    
En het was waar. Best wel een grote weg, maar de witte streep was op die plek even onderbroken, dus ik mocht naar links. Halleluja, wat ben ik toch blij met mijn onontbeerlijke spiegel!! Ik schoot de weg over en ja hoor!!! wéér een houten pijl met het woord camping erop en deze pijl wees me dat ik rechtdoor, een klein weggetje in moest, om op de camping te komen.   
En toen zag ik ergens staan ‘camping les peupliers’. Ik was er dus. Geen kindergeschal. Geen vrolijke volwassenen rokend en drinkend op het terras. Wel een soort van terrasje met een tafeltje en drie stoelen en ook nog in de hoek 6 ‘comfortabele’ rotanstoelen, die hun beste tijd gehad hebben, maar gezellig opgesteld.  Op een bord stond ‘Bienvenue’ ‘Welcome’ ‘Welkom’ met erbij vermeld dat je je eerst bij de receptie moest melden voordat je je ging installeren. Er was een hokje. Daarin stond een vrieskast. Ik denk dat daar ijsjes in zaten, want op een papier op de vrieskast stond dat ijsjes €1 kostten. Er stond ook een magnetron. Een goed gevulde ijskast met glazen deur. In die ijskast veel blikjes fris en flesjes bier. Heineken. Waarschijnlijk ook wijn, want op een papier stond dat het bier en de soda’s €1 waren. De wijn was €5.    
Daarnaast een koffiemachine met van die kuipjes. Er was ook een waterkoker. Koffie, chocola en thee €0,50.   
Ik ging eerst maar eens verkennen en fietste de camping over. Wát er stond waren grote caravans. Naast sommige caravans stond een auto, maar ik zag niemand.    
Maar eindelijk: levende wezens! 2 mannen en een vrouw zaten bij een caravan. Eén van de mannen kwam naar me toe en vroeg of ik een plekje zocht. ‘Ja, met elektriciteit’ zei ik. Hij ging me voor. Van wat hij allemaal vertelde begreep ik dat de eigenaar of beheerder morgenochtend komt. Ook wees hij me het toiletgebouw. Als jullie zouden zien wat ik hier zie dan zouden jullie net zo sceptisch tegenover de opmerking ‘schoon’ staan als ik stond.     
Toen ik, muggen zoveel mogelijk wegslaand, de tent had opgezet, matje opgeblazen enz enz, ging ik eens kijken bij het schone toiletgebouw.      
En het was HARTSTIKKE schoon. Ik kon daar rustig douchen. Warm water zelfs.                    Daarna ging ik een maaltijd in de magnetron doen (ik had zowaar een keer een magnetronmaaltijd gekocht met het idee die een keer au bain marie met behulp van mijn dompelaar te verwarmen) en een Fanta kopen. Voor een biertje vond ik het niet gezellig genoeg. Een euro in het spaarvarkentje en ik kon lekker gaan eten.                
Niet de meest toffe camping, dus. Héél groot nadeel is het constante geluid van de snelweg hier dichtbij.  
Morgen Toulouse door. Is Toulouse echt zo autoluw? Dát zou fijn zijn!!