De eerste nacht op een camping (28-5-23)

Ik fiets weg van station Den Bosch en ik weet: nu gaat de vakantie beginnen. Niet meer dat gehannes met treinen en liften, maar gewoon doortrappen!!!   
Dus beginnen met een koffie op een terras. Vrijheid voelen!! Mijn fiets goed in de gaten houden! Angstvallig deed ik dat. Hij stond direct naast het terras. Heel dichtbij!  
Die eerste dagen lijkt het altijd alsof ik denk dat er iemand aangesneld komt om mijn fiets te jatten als ik heel even een andere kant op kijk. Laat staan als ik de fiets onbewaakt achterlaat omdat ik ga plassen. Ik weet dat dat idee overgaat. Nu laat ik het maar even gewoon gebeuren, het went wel.   
Den Bosch uit. Samen met heel erg veel andere fietsers. Ja, wat wil je ook. Het is Pinksterzondag en prachtig weer. Neem het ons eens kwalijk. Maar hoe verder ik wegfiets van Den Bosch hoe rustiger het wordt. En hoe meer ik het geluksgevoel opslok.
Ik keek heel erg uit naar deze eerste nacht in mijn geweldige tentje. In mijn coconnetje.  
Astrid en ik hadden afgesproken vóór of ín Valkenswaard. En ja hoor, ik vlak voor Valkenswaard, daar stond Astrid. Met haar keurig bepakte fiets. En daar kom ik met mijn chaotisch geheel. Ach, dat zal ook wel goed komen. Óf ik heb straks ook een keurig bepakte fiets óf ik erger me niet meer aan mijn in het oog springende chaos op de fiets.  
Het was leuk elkaar te zien en samen reden we Valkenswaard binnen. Braaf wachtten we bij een rood stoplicht, komt er een stom figuur aan op de fiets, die niet wil wachten en tsjakka, klapt tegen mijn fiets en ramt mijn spiegel eraf. Kapot. Verdorie!!! Ik vind het vervelend zonder spiegel te fietsen, maar dat moet de eerste dagen dus nog wel. 
In Valkenswaard borrelen we op ‘ons’ terrasje, het terrasje waar we vorig jaar ook zaten. Daarna op weg naar de camping langs de Jumbo. Astrid gaat de boodschappen doen en ik bewaak de fietsen! Want wie weet wilde die ene figuur zijn slag slaan in Den Bosch, maar lette ik te goed op en denkt hij/zij dat het in Valkenswaard wel zal lukken.   
Het idee dat we er bijna waren!! Het idee dat we straks op het brandertje van Astrid zouden koken. Ik een simpele campingsalade zou maken. Het idee dat het nu dan was begonnen!! Morgen de eerste echte fietsdag.  
Wat had ik hiernaartoe geleefd, wat had ik hier naar uitgekeken.  
De laatste weken sliep ik met een gemiddelde van 5 uur slaap per nacht. Was zó bezig met zóveel dingen tegelijk die ik maar niet los kon laten. Ik ging er vanuit dat het beter zou gaan zodra ik op pad was.  
En dat klopte. Ik viel in slaap vóór tien uur en werd om kwart over 8 wakker. En ik voelde me kiplekker!

Let wel, lieve volgers, vanaf nu worden het weer van die hele gewone verhaaltjes. Over heuvels en dalen en natuurlijk ga ik ook mijn gedachtenspinsels met jullie delen!!  
Maak je borst maar nat (waarom eigenlijk?)

Veel liefs uit Lescheret