De oversteek

Kijk, als je vroeger een route fietste had je een handig boekje. Ik had het er al eerder over. Er was een handige waterdichte plastic hoes, waar het  boekje opengeslagen in paste. De hoes klikte je met drukknopen vast op het stuurtasje. Soms, maar echt niet vaak, stond er een foutje. Bijvoorbeeld dat je bij het huis nr 64 rechtsaf moest, en dan was het linksaf. Daar kwam je natuurlijk snel achter, want volgens het route-tekeningetje kon je alles ook nog eens op een andere manier bekijken. 

Maar dat is verleden tijd. Tegenwoordig kun je alle routes in je telefoon zetten (gpx-files) en volg je de route op die manier. Ik heb een redelijke hoeveelheid routes in Frankrijk op mijn telefoon. Maar wat dan niet direct te zien is is bijvoorbeeld de stijging. En dáár kwam ik gisteren weer achter.  
Daarover later meer, misschien wel pas morgen…

Ik fietste twee dagen geleden de camping af. Eerst was Marijke, de overbuurvrouw, nog even langs gekomen, voor een praatje over het Franse brood. 
Maar om 10 uur ging ik op weg naar Saint Domat, zo’n 20 km verder. Dat zou mijn laatste plaats op de route van De Groene Weg naar de Middellandse Zee zijn, want ik had een poging gewaagd een route in mijn telefoon te zetten van Saint Domat naar Tournon. Tournon ligt op de route naar Barcelona, net als Pradons, de plaats waarnaar ik op weg was, daar wonen Peter en Gerda.    
Het eerste stuk naar Tournon ging prima! Alleen de laatste 5 km waren vreselijk. Er was gelukkig wel een soort van fietspad, maar zóveel grote wegen, waarop zóveel vrachtwagens, ik moest heel goed opletten en kon zodoende niet heel goed op mijn telefoon kijken naar de navigatie. Maar toen ik de Rhône rechts van mij dacht te zien, waarvan ik dacht dat hij links moest zijn ben ik bij de eerste mogelijkheid gestopt. Ook al zo spannend. Want moest straks dus weer wegfietsen. Ik zag dat het goed was waar ik fietste. Maar moest dan wel bij de volgende rotonde scherp naar rechts. Poehpoeh, dit kost echt heel veel energie!!! 
Maar ik kwam er. Heelhuids. Toen nog Tournon door. Maar ik moet het ze nageven: de fietsroute was rustig en goed aangegeven. En eindelijk kon ik Tournon achter mij laten.  
Zo kwam ik op fietspad langs het riviertje Le Doux. En ik zag een zeer welkome aankondiging: over 3 km een café-buvet met frisse drankjes!!! Dat was bij de camping le Castelet. Ik had zó’n zin in een koude koele frisse Orangina. Het was nog maar half 3, ik kon nog wel twee uurtjes door. Maar een drankjespauze zou ik nemen. En kijk nou wat een gezellig terras en een leuke bar. Op het terras allemaal stoeltjes in vrolijke kleuren en ook de ronde gekleurde tafeltjes maakten er iets vrolijks van.   
Mijn beslissing was genomen: ik ging stoppen!! Dan maar zo vroeg. Vrije middag!!! Ik had slechts 49km gefietst.   
Ik ging me inschrijven, dat kon aan de bar. Aardige mensen. Óók belangrijk, toch?! Ik vroeg of ik daar ook wat kon eten. En dat kon ook zelfs nog. Ik kreeg een menukaart en als ik vóór 18.00uur bestelde dan werd het eten om 19.30uur op het terras gebracht.   
Ik koos voor friet en een salade.
Ik dronk 2 Orangina’s achter elkaar op, ging daarna mijn tent opzetten, ging douchen, deed een wasje en daarna……Grimbergen Blonde op het gezellige terras.    
En boek lezen bij de tent. En de route voor morgen bekijken. Het leek verdorie wel vakantie!!   
Over 2 dagen bij Peter en Gerda!!   
Wat een heerlijk vooruitzicht!