Leffe Blonde

Toen ik mijn reis van vandaag plande vermoedde ik dat dit de camping zou worden voor vannacht. Camping Le Chateau, bij een dorpje. Nog even goed gecheckt, want ik heb deze trip al verschillende malen het lid op de neus gehad… Op de sites kunnen ze het er prachtig uit laten zien en dan stelt het in het echt niets voor of bijna niets. Altijd weer die spanning 🤪 Vandaag dus ook en ik was echt aangenaam verrast om te zien dat de camping echt mooi is. En waar ik ook heel blij mee was was het feit, dat je alleen maar een watertje hoeft over te steken om in dat dorpje te komen. En in dat dorpje zijn verschillende restaurantjes en net zoveel bars.    
Ik zag dat de camping óók een bar heeft en zelfs met wat snacks en ernaast is een restaurant.     
Wat besloot ik? Eerst wilde ik gaan kijken wat het restaurant te bieden heeft en misschien eens beginnen met een biertje, eventueel een tafeltje reserveren.    
Vol goede moed naar het restaurant van de camping.  Oh……gesloten op maandag, dinsdag, woensdag en donderdag. Hè, jammer!!  Ook het café was gesloten. Nou, dan moeten ze het zelf maar weten, dan ga ik me te buiten in het dorp.    
Bruggetje over en op het eerste gezicht zie ik al 4 terrassen. Tafeltjes, stoeltjes. Zon, parasols! Gezellig!! Alleen……er zit niemand. Zelfs de borden waarop de waar, die ze aanbieden, staan ons pontificaal toe te lachen. Gesloten gesloten gesloten. Allemaal. Bij 1 van de restaurantjes hangt een briefje op de deur: ze zijn gesloten wegens personeelsgebrek.   
Wat een tristesse!!!! Waar is toch al dat personeel gebleven? Ik vraag me dat in Nederland ook vaak af.      
Het dorp is niet heel groot, maar ook weer niet zo klein dat je alles in één oogopslag kunt zien. Ik hou moedig vol. Er is nog een genoeglijk pleintje, misschien is daar dan wat. Nee, ook niet. En ik begin toch wel honger te krijgen, de crackertjes van vandaag zijn wel helemaal gezakt. Mijn noodrantsoen: blikje bruine bonen, blikje tonijn, blikje sardines, een potje geitenkaas en dan nog crackertjes. Moet ik dat werkelijk gaan aanspreken? Hier? Terwijl er zoveel beloftes in de lucht hingen….   
De pizzeria is open. Maar alleen voor afhalen. Dan dat maar doen. Ik bestel een Pizza Veggie. Zal over 10 minuten klaar zijn.   
Tegenover de pizzeria is een bankje.    
Helaas heeft de aardige jongen de pizza niet gesneden. En er ook geen servetten bij gedaan. En ik heb mijn mes niet bij me.         
Dit alles wordt duidelijk als ik de grote pizzadoos openmaak.
En om nu met de reeds geopende doos en mijn rugzakje en mijn waterflesje terug te lopen naar de overkant is ook weer zo’n ding.       
Dus daar zit ik op dat bankje de aanvankelijk bloedhete pizza te scheuren. Hij ziet er heerlijk uit!! Hij is ook heerlijk. Vooral als hij wat afgekoeld is, want nu kan ik ‘m iets makkelijker scheuren. Ik voel de saus en de kaas druipen. Ik wring mij in genoeg bochten om mijn jurk schoon te houden.       
Ik eet de pizza zo goed en zo kwaad als het gaat.
De vuilnisbak hangt gelukkig niet ver weg. Anders zal ik weer zo onhandig met die doos over straat moeten.            
Nadat ik de restanten van de pizza en de doos heb weggegooid loop ik nog even langs de bakker, aanbevolen door de camping. Hoe laat zal hij morgen open zijn? 6 uur. Nou, dát is dan weer meegenomen. O nee, op woensdag en donderdag gesloten…..                

Het is echt waar! Morgenochtend gesloten!!
Er is toch nog 1 lichtpuntje voor vanavond:  bij de receptie stond een ijskast met gekoelde drankjes. Daar is vást wel een Leffe Blonde bij.    
Ik loop terug naar de camping. Ik heb de plattegrond bij me en daarop staat de code van de zijdeur. Ik loop gelijk door naar de receptie. Lekker!! Een Leffe Blonde!
Maar ik voel de bui al hangen…..ja, de receptie is dicht. De receptie ging om 19 uur dicht. En het is 19.05. De receptie is dicht. De Leffe Blonde wacht………