Na regen komt zonneschijn…en dan weer regen

Maandag                    Bury                       78 km   
Veel regen, maar niet koud. En ook wel wat zonneschijn.

Bij Frederic maakte ik het eerste zakje proteïne op. Ja ja, ik neem al twee jaar elke dag een afgepaste hoeveelheid proteïne. Gewoon als smoothie (😝) of in de yoghurt of zo. Goed voor m’n spieren. En omdat ik die spieren flink gebruik op deze tocht had ik thuis voorwerk verricht: 5 zakjes gevuld met genoeg voor 1 week. De maatlepel heb ik bij me. 
Dan neem ik ook nog 2 pillen chondroïtine, glucosamine (weet niet of ik hier echt in geloof) en al járen eet ik een pilletje D3, vooral als de zon niet zichtbaar schijnt. En kijk es aan: die laat zich weinig zien.  
Dit alles neem ik omdat de poly-artrose me wat in de weg zit. Nou ja, ik geloof er in en daar gaat het om voor mij.

Omdat ik nog een beetje yoghurt had bestond mijn ontbijt uit yoghurt met schepje proteïne. Niet echt maagvullend.  
Had nog wel wat sneetjes brood en kaas, dus in geval van nood kon ik aanvallen….    
Maar ik wilde een lekker ontbijtje. Het kostte wat buitjes, maar na twee uur was ik in Saint-Quentin en dáár kon ik vast en zeker lekker ontbijten. Mais non, pas du tout. Ik werd verwezen naar het station. Goed idee van die meneer. Maar daar kon ik wel koffie drinken en een crêpe eten, maar dat bedoelde ik dus niet. Uiteindelijk vond ik een Carrefour City. Verse kleine baguette, emmentaler, caffe latte van Starbucks, verse sinaasappelsap uit zo’n apparaat in de winkel en een banaan.   
- even tussendoor: toen ik de winkel binnen ging stond daar een jongen, wat sjofel, erg geïnteresseerd naar mijn fiets te kijken. ik had niet veel nodig en sjeesde de winkel door, zo nu en dan naar voren scheuren om een blik naar buiten te werpen, niets gebeurd! -   
Het was op dat moment droog en iets verderop zag ik een parkje! Halleluja!!! Daar zat ik, op een bankje in de zon, te genieten van mijn ontbijt. En toen kwam er weer een wolkbreuk. Ik rende met fiets naar die grote bomen, waaronder het droog was. Zo kon ik alles weer op- en inladen. En vertrekken. De weg terug naar de route.

De route ging ook door een wat groter dorp en ik zag het al: een klim. Het bleek een klim 2 tot 5% van ongeveer 8 km. En ik kwam in m’n ritme. Gewoon rustig doorgaan en dan lukt het gewoon. Holladijee!!  
Wat ook zoiets is: dan denk je te zien dat de top vlak voor je is, maar nee hoor, ‘gewoon doorfietsen, Lil! Je bent er nog niet!!’ Want na de bocht blijven we stijgen.

Ongeveer 4km voordat ik bij Nathalie zou zijn begon het weer als een idioot te regenen. En daar was weer zo’n prettig bushokje: schuilen. Ja, ik ben van m’n geloof af!! Ik zag dat Nathalie ongeveer een half uur daarvoor had geïnformeerd of ik een idee had hoe laat ik er zou zijn. Ik liet haar weten, mbv Google Translate, dat ik aan het schuilen was en vlakbij.

Toen ik bij Nathalie aankwam bood ze onmiddellijk aan wat was voor me te doen en eventueel wat boodschappen. 
Na de regen Frederic kwam de zonneschijn Nathalie!!!   
Héérlijk geslapen!! 
 

En net zag ik dat Frederic mij beoordeeld heeft: ‘Très bien’ Voel me een beetje schuldig over mijn wat minder aardige beoordeling. Zoiets als ‘Très mauvais’

🙂

Totaal 477km