De viering van mijn verjaardag 🎂

Ik zit op het terras van Kaspar en Femke in een lekkere zon. Kas en Fem zijn een half uur geleden vertrokken in Kas’oldtimer Porsche. Ze gaan een Porsche rally rijden met nog een stuk of 10 andere Porsches. Ik had ook nog een soort van optie mee te gaan, maar ik denk dat die optie alleen geboden is uit beleefdheid. Gelukkig drongen ze niet aan, want ik zie niet echt de lol van een paar uur achter elkaar rijden en al helemaal niet als ik (of eventueel Femke) dubbelgeklapt achterin moet ‘zitten’. 

Hoe ben ik hier, uiteindelijk, op het terras aangekomen?    
Dat is wel weer een verhaal.    
Toen ik mijn pakket bij Studytravel had besteld: twee weken les bij Instituto Andalucío en in die weken een plek in een huis/appartement, waarin ook 1 of meerdere andere studenten zouden verblijven, kwam ik erachter dat Kaspar en Femke niet ver van mijn 2-wekelijks verblijf wonen. Nou ja….niet ver betekent in bijna alle andere landen dan Nederland: binnen 2,5 uur rijden met de bus.   
Maar een leuk idee! Ik had Kaspar al heel lang niet gezien. Hij is nog steeds een van de beste vrienden van Joggem en dat is al sinds begin jaren 90. Hij en veel andere jongens kwamen in die tijd elk weekend op De Boot.   
De Boot was een begrip in Amsterdam tussen heel veel jongeren. Als de een aan de ander ergens in de stad vroeg:” Wat ga je het weekend doen?” en de ander zei: “Ik ga naar De Boot” dan was dat een afdoend antwoord. Kaspar en nog een stuk of 10 anderen, buiten Joggem en Hidde en Eline en Annelies en ikzelf, behoorde tot de harde kern. Elk weekend waren we met velen op De Boot. Wat was dat (ook) een geweldige tijd.   
Maar nu, ruim 30 jaar later, is er veel veranderd, natuurlijk.    
Om het over Kaspar te hebben, woont en werkt al jaren met Femke in en bij Marbella.    
Ik had Kaspar en Femke heel veel jaar niet gezien, maar onmiddellijk waren we gisteren weer terug bij vroeger. Met evenveel gemak praatten we over van alles en nog wat. Vooral Kas en ik haalden herinneringen op. We hebben samen veel meegemaakt, ik was gewoon 1 van de ARC, zoals de groep heette.  
 

Ik zou nu dus op mijn verjaardag naar Marbella gaan, met de bus, waar Kas of Fem me op zou halen.    
Maar natuurlijk eerst naar school. Met m’n lekkere koeken. In ons lokaal legde ik de koeken klaar. Ik had een mes meegenomen om eventueel een stuk van zo’n grote koek af te snijden. Toen bleek dat Encarni ook iets lekkers had meegenomen, ook zoete koeken en deze waren een specialiteit van Málaga. Zó lief en attent.    
Toen de pauzebel ging zongen mijn klasgenoten voor me: In het Spaans (‘compleaños feliz’) een Marokkaans verjaardagslied en Zoë Nederlandse ‘lang zal ze leven’ en andere. Die zong ik mee.   
En toen aan de koeken.    
Encarni vertelde dat ze volgende week geen les zal geven 🥲 Ook was dit de laatste lesdag voor Zoë, na 4 weken. Samy, Youssef en ik gaan samen door. We komen in lokaal Peking, met Pedro als docent en nieuwe klasgenoten. En het was zo leuk 😞 😭     
 

Thuis lunchen en toen met de bus naar het busstation van Malaga om daar de bus naar Marbella te nemen.     
Jajaja, dat dácht ik! Maar zo simpel gaat dat niet. Bleek.    
Ik dacht dus: ik koop een kaartje voor die bus, zoek even het perron van de bus en daar ga ik.    
Het eerste probleem: waar koop ik een kaartje?    
Ik zag een kaartjesapparaat, maar er was geen mogelijkheid voor Marbella.   
Toen in een rij. Toen ik aan de beurt was vroeg ik in mijn goed geoefende Spaans of ik bij haar een kaartje naar Marbella kon kopen. Dat kon niet, ik moest naar loket 15.    
Ik had daar al een lange lange rij voor zien staan en had mijn uiterste best gedaan die rij te vermijden, maar dat was dus niet gelukt. Ik stond nu ook in die rij nergens een verwijzing van een richting naar welke plaats dan ook boven dat loket. In de rij keek ik op mijn telefoon naar een busrit naar Marbella. Die zag ik niet. ‘Dan maar terug naar huis?’ Ging er door me heen. We schoven allemaal een plaatsje naar voren. Om 15.39uur, ik stond nog niet zo lang in de lange rij, besloot ik BlaBlaCars te proberen.
Van: huidige lokatie. Naar: Marbella.    
Direct raak! Alfredo zou vertrekken om 16 uur van het busstation. Kosten €4,95. Ik maakte gelijk de reservering, betaalde via Paypal (ik zou het geld terug krijgen als de chauffeur zou weigeren) en kreeg direct antwoord van Alfredo  en de exacte plek van oppikken met als opmerking op tijd te zijn anders zou hij te laat op zijn werk komen.    
5 minuten later stond ik op de juiste lokatie. App van Alfredo: ik ben er, witte Citroën. Inderdaad, aan de overkant. Ik liep er naartoe. Er zaten al twee passagiers in. We wachtten nog even en om 15.59 kwam er nog iemand met een rolkoffer. Rolkoffer in de kofferbak en daar gingen we. Wát ‘n fantastisch werkend systeem, toch!!!!  
We scheurden over de snelweg, 156 km per uur zag ik. Ik gaf aan Femke door waar ik afgezet zou worden. Femke heeft even moeten wachten, maar ik was er!!!

Naar hun kantoor waar ze een eigen tap hebben en waar nog wat andere mensen waren. Allemaal Nederlands sprekenden. Onder het genot van wat biertjes en nootjes de vrijdagmiddag (gewoon een vrijmibo, dus) beleefd.   

Morgen wat over hun prachtige huis. Nog wel even vertellen dat ik als cadeautje ‘mee uit eten’ ben genomen.    
Ik ga een poging doen een in het restaurant gemaakt filmpje als impressie te sturen.