Van Lescheret (B) naar Sivry sur Meuse (F)

Eigenlijk bleek vertrekken om 11 uur te laat. Was er om 4 uur eigenlijk wel klaar mee, maar natuurlijk geen camping in de buurt.  
Dus ff-ekes doorzetten. Had ergens onderweg genoeg eten voor de avond gekocht en had gezien dat ik morgenochtend (zondagochtend) in Verdun boodschappen kon doen. Zondag en Frankrijk, geen vrienden!   
Eindelijk was ik bij een camping, een paar kilometer vóór de eerder gekozen camping. Maar dat bleek eigenlijk alleen voor seizoen standplaatsen te zijn. Als je wilt lukt het altijd wel ergens je tentje op te zetten, maar de volgende camping, wél voor tentjes, was ongeveer 5 km verder. En de eigenaar was ook nog een Nederlander!! Zei iemand op de caravan-camping.   
Dus trapte ik nog even door.  
En zo kwam ik in dit kleine zeer pittoreske dorpje, de ingang van de camping direct bij het centrum.  
Vóór een groot huis, duidelijk het huis dat bij de  camping hoort, zaten wat mensen en een man met een grote bos wit haar zwaaide me tegemoet. Wat een leuk welkom!!  
Ik zette mijn fiets op de standaard en de man-met-wit-haar kwam er aan. 
‘Mijn broer Jan is ergens op de camping. Maar zet je tent maar ergens neer. Dit is een heel fijne plek. Lekker in de schaduw, want het wordt heel warm.’  
‘Ben je er morgen ook? Er is hier in het dorp een brocante en dan is er gezamenlijk eten ‘escargots met frites en brood en kaas en een glas witte wijn’   
Dat klonk heel gezellig en leuk en een vrije fietsdag waardig. Ik ging dit eens even serieus overwegen.

Ik ging me installeren, oftewel tent opzetten (op de plek die Piet Hein - zo heet grijs-krullebol echt - mij had aanbevolen. Ik vroeg hem of ik het stroompunt mocht gebruiken voor de accu. Hij vond het veiliger als hij de accu mee naar binnen zou nemen. Sympathiek, dus! Even kennis gemaakt met de buren, Nederlanders, man en vrouw. Aardige mensen. Zij zei dat ik gebruik kon maken van haar (!! haar!!) wasrekje. Ook sympathiek! Douchen, de gedragen kleren uitwassen en op het wasrekje van de buren te drogen hangen. 
Ik at mijn ‘fietsreissalade’, lekker en voedzaam genoeg. ‘s Avonds liep ik nog even het dorpje in. Er stonden tafels klaar en er waren gedeeltes afgezet met rood-wit lint. Beetje Koningsdag idee.  
Tijd om mijn tanden te poetsen. In mijn tentje lagen de warmere kleren al klaar. Want die nachten!!! Ik heb het geloof ik al eerder gezegd: de nachten zijn hartstikke koud. Mijn met dons geïsoleerde luchtbed, mijn zijden lakenzak en mijn donzen slaapzak zijn net niet afdoende. Laatst had ik mijn thermobroek met trainingsbroek, warme sokken, merino hemdje, thermoshirt, zijden bloes met lange mouwen en dan nog mijn warme vestje en colletje aan ‘s nachts. Ik had het die nacht niet koud, maar ook niet te warm.  
Toen ik het toiletgebouwtje uitkwam kwam net Jan, de eigenaar op zijn fietsje er aan. ‘Jou zocht ik!’ zei hij. “Hier ben ik” zei ik. “Wat voor slaapzak heb je?” “Uhhhhh” “is die wel warm genoeg?” Vragende blik van mijn kant. “Wil je er een warme wollen deken bij? Het wordt koud vannacht” “……………..”  Daar word je toch alleen maar blij van? Wát ‘n ontzettende lieve zorg!!

Zó lekker geslapen!!! Toch wel een verschil, hoor!!!

De volgende ochtend (vanochtend) heerlijk wakker geworden. Dagje vrij, mooi weer, ‘n simpel gebeuren in het dorp. Dus m’n laatste ‘vieze’ kleren gewassen. Powerbank opgeladen. Ontbijten aan de picknicktafel, waar Jan op een gegeven moment bij kwam zitten. Leuk praten met hem. Veel familieleden van hem zijn er. Een keer per jaar komen ze samen, hier op de camping, om samen te zijn én voor het escargots-festijn. Ook staat hier een grote vriendengroep, met gereedschap en al. Zij komen óók voor het escargot-feest én om wat klussen voor Jan te doen. Het voelt allemaal zo goed!

Om een uur of 11 liep ik het dorp in. Wat tafels gevuld met van alles en nog wat. Oude meuk, nieuwe meuk. Kleren en schoenen en tassen en speelgoed en gereedschap en plantjes en kaas en wijn. Nou ja, van alles en nog wat, dus.  
Op een gegeven moment stond Jan voor mijn neus. ‘Wij zochten jou’ zei hij. En ik weer origineel, zo ben ik: ‘hier ben ik!’ ‘Heb je zin bij ons te komen zitten?’ vroeg hij. ‘Ja, leuk’ zei ik, naar waarheid. 
En zo zat ik om half 12 in de morgen aan een biertje, at ik 12 heerlijke escargots, ik at brood en kaas. En babbelde gezellig met Jan en zijn familie.   
Die escargots worden hier gekweekt of hoe dat ook mag heten. Maar elk jaar, de eerste zondag van juni, is het feest hier. Het is absoluut de moeite waard hier dan te zijn!   
 

En hier zit ik weer op de camping van deze mooie dag te genieten. Regelmatig komt Jan of Piet Hein even langs om even bij te praten. 

Morgen pak ik mijn boeltje weer bij elkaar en trek ik verder zuidwaarts!