Om door een Frans ringetje te halen

Wie had dat kunnen denken? Ik in ieder geval niet. 
Dit is zo’n dag, waar ik later aan terugdenk en dan weer blij word. Voor de insiders: zo’n NLP ankertjes dag. 
Vanmorgen moest ik mezelf weer een beetje oppeppen. En dat lukte, mede dankzij jullie, maar ook omdat allebei mijn zonen het tijd vonden eventjes te video-bellen met mamman.. Wat fijn toch om ze dan te spreken en te zien en mijn twijfels uit te spreken.  
Dus de start van de dag was goed. Ik vertrok pas tegen 11 uur. Het was mooi en rustig weer. En dan maak je niet zo veel mee. Regelmatig fiets ik ineens weer de Meuse over en vandaag had ik er spijt van (sort of) dat ik niet was gaan turven hoe vaak ik bij een brug niet dat bordje La Meuse heb gezien. Heel erg veel keren, in ieder geval. 
Maar zo heb ik óók niet geturfd hoe vaak twee jongens en ik elkaar voorbij zijn gegaan. Zij fietsen elk op een snelle fiets met een bakkie erachter, waarop een gezellig hoog oranje vlaggetje wappert en waarin hun bagage zit. 
We hebben in ieder geval vele malen ‘Hoi!!’ naar elkaar geroepen. Ik elke keer twee maal, leek me eerlijker, en ik kreeg ook elke keer van allebei een ‘Hoi!!’ 
De laatste keer was hier zo’n 5 km voor, maar ze zijn blijkbaar een camping verder gegaan.

Toch heb ik ook wel iets meegemaakt, vandaag. Eerst de waarschuwing ‘Route Barrée’ over 4 km. Dan denk ik gewoon ‘o’ Ik ga geen 10 km omrijden in ieder geval. De Barrée was op een klimweg: de weg werd opnieuw geasfalteerd. Dat betekende heet asfalt met steentjes er op. Ik ben gaan lopen door het gras in de berm, maar ook gaan kijken hoe dat dan gaat. Daar komt heel veel bij kijken. Eerst dus dat hete asfalt en daarna een grote vrachtwagen met de laadklep met grint omhoog en die vrachtwagen rijdt langzaam achteruit en het grind valt gelijkmatig op het asfalt. Er loopt een man langzaam mee en die geeft aanwijzingen. Heel subtiel met zijn duim: iets meer naar links of iets meer naar rechts. Ik ben er stil voor blijven staan, vond het interessant om te zien. Met mij stond er ook een meneer met oranje hes stil te kijken. Hij keek zoals een opzichter kijkt. Ik denk dat hij de opzichter was.  
Toen ik weer verder liep waarschuwde een van de mannen mij. In het Frans, natuurlijk, maar ik begreep hem. Hij zei dat naar beneden gaan (want inmiddels ging de weg weer naar beneden) gevaarlijk was, die steentjes gaven slipgevaar. Ik zei dat ik zou lopen en we knikten begripvol naar elkaar. 
Zo gezegd zo gedaan! En ik wist dat ik jullie weer heel wat te vertellen had. 

Toch, uiteindelijk, kwam ik bij het dorpje Domrémy-la-Pucelle, waar de camping municipal zou moeten zijn, die ik had uitgekozen. 
En ja hoor, tot nu toe de meest municipallerige camping, waarop ik heb gestaan. Zo basic, maar……wél zeep, wél wc papier. Bij de accueil stond dat je je kon installeren als er niemand was. En dat deed ik. 
Ik had het idee dat ik hier al eens eerder ben geweest. Maar toen kon ik wel een biertje kopen. Maar waar was dat dan? En ziedaar: toen de beheerster er was en ik in ging checken bleek dat er inderdaad wel wat dingetjes te koop zijn. Waaronder dus biertjes. 

Er staan hier nog 4 caravans en een pick-up met zo’n caravanding er op. 

Ik had online gezien dat hier vlakbij een restaurant is. Daar zou ik dan wat kunnen gaan eten, bedacht ik. Toen ik aan de beheerster hiernaar vroeg bleek dat er inderdaad 3 restaurants zijn in dit dorp. Alledrie op dinsdag gesloten. 
Laat het nou dinsdag zijn…. 
Heb dus samen met een biertje ook een geitenkaasje gekocht. Gelukkig heb ik nog een homp brood!

Ik voel me hier knap senang!!! Dat in ieder geval wel!!