Hoe werkt het toch?
28 juli 2021 - Gargenville, Frankrijk
Gisteren was heftig, dat was duidelijk!
Maar er is geen moment geweest dat ik spijt had dat ik op die fiets in dat pokke weer zat.
Ik geef wel toe dat ik op een moment schreeuwde: “Jezus!!!! WÁT EEN ONGELOOFLIJK KUT WEER!!!!!” Maar ja, als dat alles is.
En de voorspellingen voor vandaag zijn heel goed. Droog en zonnig!!
De avond voor ik vertrok, dus al weer 9 dagen geleden, keek ik naar Kapp to Cape op Netflix. Een film over twee Londense zakenmannen, die in het Guinness World Book of Records wilden komen door de 18000 km van de Noordkaap tot Kaapstad in recordtijd te fietsen. Een van de twee filmde het. Een paar dagen geleden heb ik het af kunnen kijken. Geweldig!!
Ik lees veel over expedities, bijvoorbeeld over de bergbeklimmers, die soms eindigen met bevroren tenen of een bevroren neus. Maar wat maakt dan toch dat ze zo gauw het weer kan wéér die berg op gaan?
Ik kijk docu’s over fietsers, die (een deel van) de wereld befietsen. Afzien en toch doorgaan. Waarom? Hoe zit de geest in elkaar? Waarom vindt de een het fijn om af te zien en de ander niet?
Raar hè?!
Ik hou bijvoorbeeld van fietsen. Maar het moet altijd ergens naar toe zijn. Ik stap thuis niet op de fiets om leuk zomaar even 60 km te gaan fietsen of zo. Hoezo dat?
Ik weet het niet en ga nu opstaan om droog te fietsen en ergens buiten te ontbijten.
Op weg naar mijn volgende slaapplek. Dat is genoeg avontuur voor mij!!
Bofkontjes zijn jullie, houden zo!! Ook een fijne fietsdag!!
Groeten van Onno en Koos.
Naar Kaapstad ben je al gefietst!
Topper! :-)
Liefs,
Astrid