De stippen en de procenten

Gisteren beetje typische reisdag en daardoor een geheel lege powerbank en een bijna lege telefoon. Hoe kwam dat dan zo?

Ik ga het nu wel even over die procentjes hebben, want dat is wel een van de dingetjes voor de fietsers. 
Als het stijgingspercentage 1 of 2 is is het niet super lekker doorfietsen, maar als je niet zo’n leuk stijgingsmetertje hebt als ik, zou je kunnen denken ‘dat het even niet zo lekker gaat’  Vals plat, dus. Bij 3% weet je dat je stijgt. En zo wordt het dus steiler en steiler en steiler. Bij 7% wordt het echt werken voor me, je begrijpt vast wel dat de 8 en 9 %% pittige hellingen zijn, die ik niet heel lang volhoud. Vast een super uitdaging voor de fanatieke fietser, met clicks (zit je mee vast aan je pedalen en kunnen je dus ook nog helpen als je met voet omhoog trekt) en hooguit een dagrugzakje als bagage. Niet dus voor de lange afstandsfietser, die hele andere plannen heeft. Helaas zijn de lange-afstandsfietser en de wielrenner op de weg niet altijd de beste vrienden. Ze kunnen elkaar redelijk in de wielen rijden en van de weg af rijden. Zo, juf-nomade-lily heeft even haar ochtendlesje kunnen geven.

Gisterenmorgen fietste ik weg van mijn stippeltjes camping. En daar ben ik óók nog niet over uitgepraat. Eerst nog over het genieten van mijn pizza op het terras aan de Saône. De Schreeuw was er, maar wat ook gebeurde was dat een man naar mij toe kwam en vroeg: ‘u bent toch die vrouw alleen op de fiets uit Nederland? Met dat kleine tentje?’ En dat ben ik. Echt grappig, ik word door menigeen gedag gezegd, zonder dat we al eerder kennis hebben gemaakt. De camping tamtam doet het blijkbaar goed! En ik vind het wel gezellig, dan ben ik niet zo alleen.

Het eerste wat ik ‘s morgens deed, toen ik uit mijn tentje was gekropen, was kijken naar Haar. Maar ze was weg!!! Het was vóór 7-en en ZE WAS WEG. Ik zocht nog naar een afscheidsbriefje, misschien wel met uitleg over de perikelen van de avond ervoor, maar niets, helemaal niets. Ze was gewoon héél stilletjes weggegaan! Ik heb vele scenario’s kunnen bedenken. Zoals de meest aannemelijke: ze moest misschien wel te veel betalen, terwijl ze nog wel zo liefdevol het bed gedeeld had met de chef. Ze protesteerde, maar de chef was het niet met haar eens. Dan wórd je toch ook boos?!!
Ik denk dat dat het was, maar ik sta open voor andere mogelijkheden. 
 

Ik fietste weg nadat ik mijn hamer-leen-buren Thomas en Willy nog even persoonlijk een fijne vakantie wenste. Dit wensen resulteerde in een gezellig gebabbel van ons drieën en twee héél erg lekkere cappuccino’s. Toen dan toch echt weg.
En daar ging de eerste 9% omhoog. Hellinkje was nét te nemen.
Op het fietspad gekomen zag ik daar vader en zwangere dochter voor me. De dag ervoor had ik in Buxy kennis met hen gemaakt. Ik had daar potabel water getapt en zij stonden stil, kijkend op de kaart, moesten ze links of rechts….? We raakten aan de praat. Vader trots en blij dat hij met dochter een weekje in de omgeving aan het fietsen was en dochter ook trots en blij, maar ook zeker omdat ze 17 weken zwanger was. Dat vertelde ze, niet na mijn vraag, want haar buikje was nog niet dik genoeg om in de ogen van anderen zéker zwanger te zijn. 
Nu we elkaar weer tegenkwamen praatten we alsof we elkaar al lang kenden. Zij hadden in een hotel ergens (met zwembad) geslapen en waren nu op weg naar het volgende hotel. Dat was in Cluny, ongeveer 30 km verder.

Cluny. Een dorp waar veel pelgrims naar toe gaan of vandaan vertrekken. Dat was te zien, er waren veel wandelaars met hele grote rugzakken, waar dan zo’n matje onhandig aan bengelt. En het was ook nog zo verschrikkelijk warm. Zwoegen, echt! Sommigen liepen met 2 stokken, anderen met 1 stok, een enkeling met een hond. Én…ook een vrouw met een karretje, dat ze voort trok. Deed me denken aan het boek (Camino, geloof ik), dat ik vorig jaar las. 
 

Cluny uit en toen…..ik was er totáál niet op voorbereid: helling na helling na helling. Zéker 6x helling van 9%, maar ook van 7%, 8%. Zóveel. Die beenspieren moesten heel hard aan het werk. En aiai, niet gestretcht, vannacht heel veel kramp gehad!
Ergens ook de waarschuwing van 10% naar beneden. En toen weer een helling omhoog. Klauter klauter. Twee fietsers kwamen me tegemoet, ik slingerde al klimmend en moest toen echt afstappen. Ooooh, zag ik toen: 12%!!! Ja, dat klim ik niet, hoor.

Wat een super verrassing was was de tunnel. Hij was wel aangekondigd, maar toen ik er in ging jubelde ik. Hij was héél lang, misschien wel 2,5 km, héél koel, héél oud en nat. Vroeger reed hier natuurlijk het treintje door.  
Van die grove stenen. Waterdruppels naar beneden, op sommige plaatsen meer dan op andere, waterplassen en heel in de verte weer licht. Práchtig!!! 

Wat is het toch fijn om zo te kunnen genieten van iets!

Zo, jullie zijn weer een beetje bij. 
Afgelopen nacht op de vreselijkste en ook nog duurste camping gestaan. Daar vertel ik misschien nog over. Alhoewel het niet echt boeiend is. 
Ik ben op weg naar Lyon, daar ga ik twee!!! nachten slapen. Bij een vriendin van D&C. Ik ontmoette deze vriendin bij hen toen ik bij hen aan kwam fietsen, vorig jaar. En daarna door naar de Ardèche, naar Peter en Gerda.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             In Lyon mijn eerste dag zonder dat ik fiets! Kijk ik ook wel even naar uit.

Nog genoeg te vertellen, dus.