Eerste laatste dagen

Om 9 uur ontbijt, was inclusief. Een hele brioche, waar ik twee sneeën van heb gegeten. Met wat boter en jam. En twee senseo koffie met melk. Op mijn telefoon de recensies over Valérie gelezen, er waren er zo’n 89. Eigenlijk bijna allemaal positief. En dat ging dan allemaal over haar hartelijkheid. Ik las er 1, die bewoordde wat ik ervaarde: vies! Er was dus een bed met een schoon onderlaken en twee kussens met schone kussenslopen. Op een stoel lag een groot dekbed. Vol met vlekken. Ik was blij dat ik mijn lakenzak had mee genomen ‘voor noodgevallen’. Dat was dit dus. Gelukkig is dat niet vaker voorgekomen. Vannacht om 4 uur stelde ik mijn recensie op. Nog niet verstuurd. En dat ga ik tóch niet doen, heb ik besloten.   
Gisterenavond, bij het eten nam ze 3 verschillende, interessant uitziende, pilletjes en een poedertje. Ze vertelde dat die voor haar hart en hoofd waren. Ik had al begrepen dat ze bloedverdunners gebruikt. Wat was er mis met haar hoofd? Depressief? Moet ik daar dan nog even een lekker stukkie shit bij doen?
En ook…..als er zoveel positieve recensies zijn en dan ook ergens 1 mindere, wat dan straks 2 mindere zullen zijn, komt dat dan aan? Zinloos. Ik weet heus wel dat ik een schijtebroek en softie ben om niet duidelijk te vertellen hoe ik deze overnachting heb ervaren, en écht als mijn frans of haar engels beter waren geweest had ik het eerlijk en genuanceerd gezegd, maar ik vind het niet okee om het nu es even flink duidelijk te maken (mbv Google Translate) en op haar vraag, vlak voor mijn vertrek ‘tout étais bien ici?’ “Ah, oui” met overtuiging te zeggen en daarna een shit recensie te schrijven.

Zo, mijn overpeinzing even neergeschreven. Na 15 km was ik weer op de route. En hier, 5 km verder, het eerste open café, binnengegaan. Al klein regenbuitje gehad. Café zit gevuld met mannen. Niet een drinkt koffie. Meesten drinken bier. Ze zijn vriendelijk. Voel me nooit gek om, hier in Frankrijk, alleen een café binnen te stappen. Gelukkig maar.

Ik doe het rustig aan, vandaag. Over 40 km ben ik voorbij Angoulême en bij mijn voorlopig laatste adresje