Hokjes

Vrijdag                        Torsac                         54km

Zoals praktisch altijd was deze tocht langer dan ik dacht. Een van de redenen van deze misrekening is dat de lokatie meestal niet pal op de route ligt en ach, als ik er eenmaal ben kan het me verder ook niet veel schelen.  
Ik vroeg deze keer ook van te voren waar ik het beste boodschappen kon doen. En kreeg antwoord van Jordane in het engels!! Lekker kunnen praten, straks!! 
 

Gisteren verbaasde ik me er over dat er op deze route zo ontzettend weinig winkels zijn. Dat Noord-Frankrijk nogal veel dorpen heeft waar veel dichte winkels zijn is wel bekend, maar ik kan me niet herinneren dat dat ook op deze hele route zo was. Altijd was er wel een kleine épicerie of een boulangerie onderweg. Maar dit jaar weet ik inmiddels dat ik vooruit moet kijken. En daar hou ik niet zo van.

Maar goed, als ik ‘s avonds wilde eten (en dus zelf koken) en niet een afstand af wilde leggen naar een restaurant, moest ik boodschappen doen. Ik legde aan Jordane uit via welke route ik fietste en hij zei dat er in Dirac, 6 km vóór Torsac, een épicerie was. Mazzel, dus.    
Toen ik bij de épicerie aan kwam kwam ik gelijk met twee jonge dagje-uit elektrische fietsers aan. Ze lachten naar mij, wezen naar hun fietsen en zeiden: “électrique” . 
De épicerie was dicht. Shit!! “C’est fermé?” vroeg ik aan haar, toen zij naar de deur was gelopen. Zij zei dat ze had gezien dat het open zou moeten zijn. 
En toen deed iemand binnen de épicerie open!! Klandizie!!
 Openingstijden: 15.30 - 19.30! En het was precies 15.30. Alweer mazzel, dus.
Dit was een hele chique épicerie, heette ook ‘le marché de Celine’ en bevatte allemaal bio-produkten. Mooi zo!

Ik kocht mijn ‘pasta met veel groenten’ ingrediënten voor ‘s avond en chique kwark voor het ontbijt. En dus heuveltje op heuveltje af naar mijn nieuwe plek bij Torsac. Weer een plek buiten het dorp en Google Maps stuurde me de kleinste, smalste, glibberigste, modderige hobbelweggetjes over. Later bleek dat ik er echt wel op een andere manier had kunnen komen.

En zo kwam ik aan bij Jordane en Jimmie, beiden frans. Jordane is een nurse (mannelijk, maar dan blijf je nurse heten) en Jimmie doet iets met informatica. Tja, en zij houden het vooroordeel helemaal in stand: práchtig ruim ingericht huis. Heel schoon. Kunst, hangend en staand. Hele aardige, voorkomende, grappige (jonge) mannen, met twee hele leuke franse bulldogs. - ik weet het, zielig en ‘kan niet’ en doorgefokt en enz enz enz, maar zulke leuke stoere sociale beesten -    
 Wat ik bedoel met ‘vooroordeel’ en zo kom ik ook op die hokjes, het is ‘algemeen bekend’ dat homo’s kunstliefhebbers zijn met veel smaak, homo’s zijn voorkomend, homo’s hebben veel gevoel voor humor en zoek de rest maar op op het internet.      
Eén van mijn overpeinzingen op deze fietstocht is dat ik zo graag af zou willen van het ‘hokjes denken’. Wees nou maar gewoon jezelf en de rest maakt me niet uit. 
Zo, daar ben ik ook vanaf.

Gisteren gekookt en bij het zwembad gegeten. Jordane was aan het nursen en Jimmie ontving een andere mooie man, zij zaten ergens anders aan het zwembad te borrelen.   
Straks naar Juignac. Annemieke en ik gaan elkaar straks, vlák voor de locatie, zien. Helaas is er weer regen beloofd, balen dus. 
Maar ik zing het straks van me af!   
Heb al veel geoefend onderweg, heerlijk om luidkeels op de fiets te zingen!

Geen idee of ik zin heb verslag te doen van de week workshop. Dat gaan we merken.  
Op 14 augustus stap ik weer op de fiets voor de laatste etappe.

Totaal 1148km